Kerst in Rusland

Hallo allemaal!

Hopelijk heeft iedereen fijne kerstdagen gehad. Ik had er hier maar eentje, of eigenlijk geen. Kerst is hier pas op 7 januari. Ik heb wel kerstmis gevierd met andere buitenlanders, maar een tweede kerstdag is hun volslagen onbekend, haha.

Zo, het ziek zijn kwam inderdaad waarschijnlijk door een lang interview in de kou. Het is wel weer wat warmer geweest, maar vandaag is het -13 en daarbij een enorme wind-chill, dus we blijven massaal binnen! En over interviews gesproken, ben gisteren weer geïnterviewd (3e keer!!). Daarover meer onderaan.

Laura, ik heb helaas je kaartje nog niet gevonden. Ik zoek heel hard naar buitenlandse postzegels tussen de grote hoop, maar tot nu toe nog geen succes. Vrees niet, de Russische post is over het algemeen best betrouwbaar, behalve als je het snel wilt. Ik vertrouw erop dat ik je kaartje nog vind!
Over homoseksualiteit hier kan ik zeggen dat het beslist niet verstandig is om je geaardheid en plein public tentoon te stellen. Laura heeft verteld dat hier wel gay bars zijn, maar je moet eigenlijk eerst Russische homo’s leren kennen voordat je ze kan vinden, want ze kalken niet heel groot op de muur dat het een gelegenheid voor homo’s is... Verder denk ik niet dat alle Russen het verkeerd vinden, maar er lopen hier genoeg malloten rond, bijvoorbeeld personen die het nodig vinden Aziaten om hun afkomst de dood in te schoppen, zodat het toch wel handig is om je homoseksualiteit enigszins te verbergen. Ik neem aan dat mensen die zo denken over buitenlanders ook niet het meest ruimdenkend zijn als het gaat om homoseksualiteit en ik hoop dat Laura het niet gaat uitproberen!

Bien, wat leuk dat je reageert! Veilig terug gekomen uit Azië neem ik aan! Ik ga zeker genieten van het rondreizen, hoewel het niet zo lang zal duren...
Anke, bedankt voor je aanbod voor tips enzo. Mijn Chinese klasgenootjes zijn ook erg behulpzaam, ik ben in het bezit van een papiertje met de gegevens van een hostel in Beijing inclusief adres in het Chinees, dus dat zit wel snor! Denis, één van mijn klasgenootjes, die me ook met het visum heeft geholpen, gaat zelfs een vriendin van hem bellen, of ze beschikbaar is om als gids te fungeren, haha. Ik weet nog niet of we daar gebruik van gaan maken, maar erg lief is het wel. Ik wens je heeeeel veel plezier in Rome, dat lukt uiteraard wel.

Wouter en Anneke: ik ben niet de enige die blij is met het plaatjesboekje. Op de Russische school vindt iedereen het maar een maf idee, twee meiden die geen Chinees spreken en op eigen houtje zich in dat land begeven. Ik heb ze het boekje laten zien en verteld dat ik mij, gewapend met twee handen, Engels, een beetje Russisch en vooral het boekje, geen zorgen maak. Ze leken behoorlijk gerust gesteld!

Over op de update: vrijdagavond hadden we een verjaardagsfeestje van Astrid. Omdat Astrids kamergenootje examens had was het feestje in Laura’s kamer. Het was heel gezellig. Dasha, Laura’s grote liefde kwam ook, maar pas na elf uur. Dat wil zeggen dat ze haar studentenkaart moest inleveren bij de dezjoernaja, die haar dan om twaalf uur weer de straat op zou sturen. Natuurlijk wilde ze bij Laura blijven slapen, dus werd een plan bedacht. Dasha zou samen met Cedric, een ervaren alpinist, naar buiten gaan, zodat de dezjoernaja dacht dat ze weg zou zijn. Daarna zou ze met hulp van Cedric op het dak van de Russische school klimmen, vanwaar het een fluitje van een cent is om Laura’s kamer via haar raam te betreden.

Het bleek geen ijzersterk plan. Philip ging helpen vanaf het dak en Dasha en Cedric waren dus beneden, maar het dak bleek toch wat te hoog. Dasha hing vrij oncomfortabel aan Philips handen te bungelen, toen de bewakers van de flat een kijkje kwamen nemen! Philip als een gek weer naar binnen en Cedric en Dasha zetten het op een lopen, hilarisch. Uiteraard kwamen ze er niet zomaar mee weg, dus de bewakers kwamen naar boven, waar wij als een gek alle flessen drank in Laura’s kast begonnen te gooien. Drank is namelijk een big no-no in je kamer.... De gasten, inclusief ik, zijn toen maar gauw weg gegaan om problemen te voorkomen. Het was ook laat en het feestje was ook wel min of meer afgelopen. De volgende dag hoorden we dat alles met een sisser was afgelopen. Ik denk dat de aanwezigheid van Cedric veel goed heeft gedaan. Hij is namelijk docent Frans hier, en geen student. Ik zou denken dat dat juist erger is, omdat je een voorbeeldfunctie hebt, maar kennelijk werkt het hier anders.

Zaterdag is de vader van Georgia in Vlad aangekomen. Hij werkt op Sachalin voor Exxon Mobile en was op zijn weg van de VS terug naar Sachalin. Georgia had me min of meer voor hem gewaarschuwd (‘he’s quite a character’), maar dat was niet echt nodig geweest. Inderdaad, het is een apart figuur, totaal niet wat je verwacht als je aan ‘vaders’ denkt. Om een voorbeeld te noemen: Ik was net bij Georgia en ze voelde zich k$#^#te, omdat ze vijf dagen lang dronken is geweest... Dat heb ik nou nooit na een ontmoeting met mijn ouders, haha!

Kerst was hier anders dan ik gewend ben, maar dat was natuurlijk te verwachten. Ik heb het heel leuk gehad, maar het feit dat ik maandag gewoon naar mijn stageplek moest, deed wel wat af aan de kerstsfeer. Het voelde gewoon niet heel kerstachtig... Zondagavond heb ik een diner gehad met Mugi, Laura, Dima (Russische jongen, ik weet niet of ik al over hem verteld had, maar hij is één van de liefste Russen!), Astrid en nog een Japans meisje waarvan ik moet toegeven dat ik de naam kwijt ben... Iedereen had iets gemaakt, dus het was een behoorlijk internationaal gebeuren. Ik had Griekse salade gemaakt, die enorm in de smaak viel. Verder was er sushi, varkensvlees uit de oven à la Mugi, warm brood, broccoli, aardappelen uit de oven met een Noorse saus, en een Oostenrijkse taart na.

Maandag ben ik niet naar mijn les geweest, omdat ik een kerstontbijt toch echt niet kan laten lopen. Laura had cinnamon-rolls gemaakt en dat was het spijbelen best waard, haha! Ook hadden we wat cadeautjes uitgewisseld. Daarna moest ik weer naar mijn stage. Die avond zijn Laura, ik, Georgia en haar vader uit eten geweest in het Georgische restaurant. Ik hoef niet te vertellen dat het eten goed was, dat weten jullie ondertussen vast wel!. Hetzelfde geldt voor mijn favoriete garderobe-mevrouw.

We gingen vrij snel weer weg, omdat we ergens anders nog wat wilden naborrelen. De garderobe-mevrouw vond het jammer dat we zo snel weer weggingen, maar uiteraard kom ik terug! We borrelden na in de Rock Bar, waar Georgia en ik een paar weken geleden onze onbezonnen nacht in Vlad begonnen. Dit keer was er weer live muziek, helaas in de vorm van een langharige Rus met een iets te grote waardering voor Amerikaanse rock uit de jaren tachtig... Hij speelde alleen en werd begeleid door muziek op band. Heel apart om te zien dat iemand in zijn eentje zo volledig uit zijn dak kan gaan voor een 12-hoofden tellend publiek. Headbangen kon hij wel, maar aantrekkelijk was anders. Om over zijn jaren 80 zwarte legging met witte doodshoofden maar te zwijgen...

De avond eindigde met Dale (de vader van Georgia) die mij en Laura vertelde dat hij het een voorrecht vond mensen te ontmoeten die de wereld in getrokken zijn om andere culturen te proeven. ‘Teach your friends and children’, zei hij ter afsluiting. Bij deze dus, ergens in februari verwacht ik dat iedereen mijn blog kent en dan zal er een proefwerk komen. Geen smoesjes van ‘ik had geen tijd’, ik verwacht dat iedereen voorbereid is

Dinsdagavond was er alweer een feestje, wederom van Astrid, dit keer als afscheid. Ze is woensdag naar Oostenrijk vertrokken, snif! Het was, jaja, alweer gezellig, alleen kon Astrid zelf er geloof ik niet zo van genieten. Ze is hier 10 maanden geweest en had het er zichtbaar moeilijk mee om weer weg te gaan. We hebben wel bedacht dat de afstand Groningen – Graz best te overzien is en dat we daar dus maar iets mee moeten doen!

Het wordt hier wat stiller, donderdag is Laura namelijk naar Moskou vertrokken. Ze gaat daar met een vriendin van haar oud en nieuw vieren. Als ze terug komt zie ik haar nog maar een paar dagen en dan gaan Georgia en ik naar China. Ik heb woensdag mijn visum opgehaald, ik mag erin! Ik heb meteen mijn vlucht gewijzigd en ik vlieg 22 januari terug uit Beijing... Snel hoor! Gisteren wilde ik eigenlijk de treinkaartjes halen, maar volgens mijn reisgids heb je daarvoor je paspoort nodig en Georgia’s paspoort was nog bij het Chinese consulaat. Daarom zijn we vandaag samen gegaan, maar voor de Russen is dit veel te ver vooruit plannen. We willen 12 januari vertrekken en volgens de mevrouw op het station kunnen we vanaf 9 januari kaartjes kopen. Maf, magoe. Ik was vooral trots omdat ik het woord deed, in het Russisch! Het was niet eens zo moeilijk (glunder!).

Gisteren vroeg een docente me voor de les of ik na de les even tijd had voor een interview met een journaliste van een tijdschrift waarvan ik de titel niet ken. Uiteraard, ben best bereid. Ik weet alleen niet zo goed waarom de docenten daarvoor bij mij komen. Tijdens het festival werd ik ook door een docente voorgesteld aan de betreffende journaliste. Misschien denken ze dat ik niets beters te doen heb, of het tegenovergestelde en dat ik dus iets te vertellen heb. Ik weet het niet. Dit interview was in het Russisch en dat was best lastig! Ik wist meestal wel wat ze vroeg, maar kon maar beperkt antwoorden. Ze kon gelukkig wel lachen om het feit dat mijn zus wél en Russische naam heeft, maar niet hier is... Waarschijnlijk kan ik het tijdschrift hier zelf niet meer kopen, het komt uit in januari, maar Georgia zal het dan naar me opsturen. Dit keer was er ook een fotograaf.... Ik hoop dat ik er een beetje leuk op sta. Hij heeft zo veel geschoten dat er toch hopelijk wel een leuke foto bij zit! Ik ga straks ook even kijken of ik al in de Komsomolskaja Pravda sta, in die van vorige week namelijk nog niet.

Vandaag heb ik mijn laatste schooldag gehad. Ik kreeg een certificaat als bewijs van mijn deelname aan de lessen hier, een rapport (jaja, en alleen maar ‘goed’ – er waren geen echte cijfers). Ik ben er nu ook eindelijk achter wat nu ongeveer mijn niveau van Russisch is. Het certificaat zegt ‘intermediate’. Het betekent waarschijnlijk zoiets als ‘kan eigen treinkaartje kopen en bestellen in kroeg’, haha. Verder kreeg ik ook een certificaat voor mijn deelname aan het festival een paar weken geleden. Hilarisch! Overal natuurlijk stempels op. Ten slotte kreeg ik zelfs nog een cadeautje, en ik vraag me af of ze misschien naar mijn ouders hebben gebeld of zo, want ik kreeg een boek met plaatjes van en informatie over alle beesten die hier in de omgeving leven. Superleuk! Goed oefenmateriaal ook, het boek is in Russisch en Engels...

Verder heb ik deze week nog wat foto’s gemaakt die ik eerder had moeten maken. Lenin die over de stad waakt, het monument ‘voor de strijders van de Sovjet macht in het verre oosten’, het station en een paar ijssculpturen op het centrale plein. Het is er bijna een vrolijke boel, maar ’s avonds schijnt het een stuk mooier te zijn... Wie weet zie ik dat ook nog.

Zo, dat was het weer. Mijn plannen voor oud en nieuw zijn overigens bescheiden. Ik en Georgia gaan eten bij Philip die vistaart gaat maken, jammie. Misschien komen er nog wel meer mensen, maar dat zien we wel. Daarna denk ik de stad in, maar we zijn wel gewaarschuwd voor dronken mensen. Goh, dat kennen we in Nederland helemaal niet, dronkenschap met oud en nieuw! Ik denk dat Philip ervan geschrokken is, hij heeft al gezegd dat hij niet zo veel behoefte heeft om de straat op te gaan. Ik denk dat ik en Georgia de stap toch maar wagen. Je kunt met oud en nieuw niet binnen zitten!

Tot slot vanuit hier voor iedereen alvast een heel gelukkig Nieuwjaar. Wees voorzichtig met vuurwerk en drink niet TE veel champagne! We zien elkaar in 2007...

Liefs,
Celine