Laissez les bons temps rouler!
Door: Celientje
Blijf op de hoogte en volg Celine
15 November 2011 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Hallo allemaal,
Groetjes ditmaal uit Nashville, Tennessee. Ik ben net aangekomen, beetje moe en lichtelijk teleurgesteld dat ik in een achteraf hotel zit in plaats van bij een couchsurfer of anders toch een hostel. Maar ja, zo is het leven.
Terug naar New Orleans (lokaal uitgesproken: N'Awlins). Heerlijke stad met een hele bulk karakter. Ik heb hier voor het eerst in mijn leven een daiquiri gedronken, en een hurricane. Ze zouden je omver blazen als je niet stijf stond van de suiker, zo eentje.
Zaterdag rondgelopen, Warehouse District (waar Rebecca en Deanie wonen), Garden District, Magazine Street. Prachtig allemaal, echt waar. Als het hier niet veel te heet zou zijn het grootste gedeelte van het jaar zou ik blijven ;-) Bovendien zijn de mensen nog net was leuker dan in de rest van het land. In mijn ervaring zegt echt iedere voorbijganger goeiedag of 'how are ya'. Hier hoor je enthousiastere versies: 'Look at that smile. How are you? Looking goooooood baby!' En dat dan uit een mond vol goud, fantastisch. Gek genoeg zou zoiets me in Nederland alleen maar chagrijnig maken, haha.
Rebecca en Deanie hadden me verteld van het fenomeen 'second line', waar ik zondag naar op zoek ben gegaan. Daarvoor moest in naar de wijk Treme. Ik wist dat daar ook het New Orleans African American Museum was, en dat dat gesloten was. Ik kwam er langs, bleek dat ze een fundraiser hadden. Barbecue, vaatje bier, en DE wedstrijd op een grote TV. Gezellig, om de New Orleans Saints te zien winnen te midden van lokale fans.
Voordeel: die lui weten ook waar je zo'n second line kunt vinden. Ik hoefde niet ver meer. Nou Celine, vertel eens, wat is zo'n second line? In het kort: een begrafenisstoet. Nou moet ik toegeven dat ik de lijkwagen zelf niet heb kunnen lokaliseren, en volgens Wikipedia kan het ook prima zonder het lichaam, dus ik denk dat ik dat gezien heb. Een grote traditie hier in NOLA is Mardi Gras, makkelijk gezegd carnaval. Als er iemand van een 'carnavalsvereniging' overlijdt, kun je de zondag erop een second line vinden. De eerste lijn bestaat uit de directe familie en vrienden van de overledene. Daarna komt de 'brass band', omringd door een groep willekeurige lui die het gezellig vinden om mee te doen. De band begint met 'when the saints go marching in' (beetje langzamere versie dan je vaak hoort) en gaan daarna over op vrolijkere noten. Er wordt dan vollop gedanst en het leven van de overledene wordt gevierd.
Kort samengevat dus. Zo'n stoet duurt een paar uur en toen hij mij voorbij kwam liep het al op zijn eind. Er stond al een man of wat op straat, maar met de stoet zag het letterlijk zwart van de mensen. Misschien tien blanken gezien, haha. Leuk om een keer mee te maken, maar het voelt toch ook een beetje raar en opdringerig, aangezien ik geen flauw idee had wie er nou dood was...
Gisteren heb ik een tour door het moeras gedaan. Ik vond dat de traditie van beestachtige ontmoetingen voortgezet moest worden, maar die alligators kwamen de stad maar niet in. Dus in de bus, en daarna op een boot de wetlands in. De kapitein had wel humor en kon ook probleemloos de beesten vinden. De echt grote (enge!) 'gators' zijn in winterslaap, maar we hebben er toch een aantal leuke exemplaren gezien. En waar zijn ze gek op denk je? Marshmallows! Maffe beesten.
We mochten Elvis allemaal even vasthouden. Elvis is een schattig alligatortje van een jaar oud. Best leuk, maar ik had ook met het beestje te doen. Vooral toen sommige dames van middelbare leeftijd aan de beurt waren. Ze moesten en zouden hun angst overwinnen en ook Elvis even vasthouden, waarbij ze hem uit angst bijna fijnknepen terwijl flink in zijn oor gegild werd. Soms is toerisme echt heel erg hoor. En als er dan ook nog van die vervelende air boats langskomen... Dat zijn die snelle boten met een ventilator achterop. Wat een herrie. Ze zijn twee keer zo duur als een tocht op een normale boot, en je ziet niets want je raast overal voorbij. Wie wil dat nou?
Op de terugweg werden we door de buschauffeur op een stukje gratis comedy entertainment getrakteerd. Hij was op zich al grappig, maar na iedere grap moest hij ook ontzettend om zichzelf lachen, wat helemaal hilarisch was. Hij had het erover dat hij zo dankbaar was dat wij (toeristen) de weg naar NOLA weer gevonden hebben. 'If y'all hadn't, I would've had two options; relocate.... (en hierbij stokte hij even) or find me a real job. Woehaaaaaaaaahahaha! Yeah I'm having a better time than y'all, and y'all on vacation! Waaaaaahahaha!'
Helaas was mijn bezoek aan NOLA te kort om al het eten te proberen. Vervelend, nou moet ik een keer terug! Gisteravond ben ik weggegaan, in een overvolle bus, maar ik was allang blij dat ik mee mocht (hoewel... dagje extra NOLA?). Op naar Nashville. Heej, dat stond helemaal niet op mijn lijstje! Klopt, ik had eigenlijk het plan om na New Orleans naar Atlanta te gaan, mar Joe zit in een verhuizing, dus ietsje later komt beter uit. Nu ga ik een ontzettend onlogische zigzag maken, dat merk je nog wel. Tenminste, als ik op tijd van Sera hoor.
Nashville doet vooralsnog wat grijs aan, en niet zo levendig als je van het muziekcentrum van de wereld zou verwachten. Maar het is nog licht buiten... Overigens, op weg naar mijn hotel kwam ik een meneer tegen, die me een dagkaart voor de bus gaf. Had hij over. Erg aardig natuurlijk, en hij zal wel gedacht hebben, dat kan zij wel gebruiken met die belachelijke rugzak. En dan komt het: een (naar ik vermoed dakloze) man die aan de overkant liep, zag het gebeuren en stak, met gevaar voor eigen leven, over. Hij liet zijn supermarktkarretje even voor wat hij was en kwam naar me toe. 'Waar ga je heen?' 'Naar mijn hotel.' 'Oh okee, hier, neem dit.' Gaf hij me twee dollar! Hij was alweer weg voordat ik bedacht had dat het wel erg bizar was om dat aan te nemen... Wie had dat gedacht, dat een dakloze je geld komt brengen, in plaats van erom te vragen?
Trees: hoera, de virtuele knuffel is eruit! Geniet ervan ;-) Overigens heb ik die geur in Austin niet geroken. Wel een ontzettende putlucht af en toe, uit het niets, in New Orleans. Poets ze!
Papa: ah, dat verduidelijkt de boel. Dank. Verder ben ik van mening dat je je reputatie als wandelende encyclopedie hoog moet houden hoor!
Tante Toos: die tijd moet je af en toe maken. Dus dat doe ik dan maar braaf. En wat mijn opvoeding als Tilburgse betreft: dat is de schuld van papa en mama, hihi!
Mama: relaxed, dat is het goede woord. Het heet niet voor niets 'the Big Easy'. Maar niemand gaat zich natuurlijk druk maken in die temperaturen. Zelfs nu is het af en toe zwoel! En wat burrito's betreft: okee, betrapt, haha!
Olga: de kapsalon? Krijg je daar een pluk haar bij of zo? Klinkt echt totaal niet aantrekkelijk. Maar goed. Als jij het zegt. Overigens heb ik mijn plicht verzuimd op de 11e van de 11e. Spiet mie donders... Hoe was het?
Es: niets per ongeluk doorverkocht, men wist donders goed dat dat land van iemand was. Maar ja, van wie? Feest verstandig? Huh? Whachatalkinbout? Donchou talk that craaaaaaazy sh&$t to me, baby! ;-)
Els: haha, ik denk dat jij en ik allebei maar even in de les moeten bij tante Toos. Spoedcursus Tilburgs, anders komt dat nooit meer goed!
Zo, ik ga maar eens onder de douche en kennismaken met Tennessee. See you later, alligator (toepasselijk he?)!
Liefs,
Celine
Groetjes ditmaal uit Nashville, Tennessee. Ik ben net aangekomen, beetje moe en lichtelijk teleurgesteld dat ik in een achteraf hotel zit in plaats van bij een couchsurfer of anders toch een hostel. Maar ja, zo is het leven.
Terug naar New Orleans (lokaal uitgesproken: N'Awlins). Heerlijke stad met een hele bulk karakter. Ik heb hier voor het eerst in mijn leven een daiquiri gedronken, en een hurricane. Ze zouden je omver blazen als je niet stijf stond van de suiker, zo eentje.
Zaterdag rondgelopen, Warehouse District (waar Rebecca en Deanie wonen), Garden District, Magazine Street. Prachtig allemaal, echt waar. Als het hier niet veel te heet zou zijn het grootste gedeelte van het jaar zou ik blijven ;-) Bovendien zijn de mensen nog net was leuker dan in de rest van het land. In mijn ervaring zegt echt iedere voorbijganger goeiedag of 'how are ya'. Hier hoor je enthousiastere versies: 'Look at that smile. How are you? Looking goooooood baby!' En dat dan uit een mond vol goud, fantastisch. Gek genoeg zou zoiets me in Nederland alleen maar chagrijnig maken, haha.
Rebecca en Deanie hadden me verteld van het fenomeen 'second line', waar ik zondag naar op zoek ben gegaan. Daarvoor moest in naar de wijk Treme. Ik wist dat daar ook het New Orleans African American Museum was, en dat dat gesloten was. Ik kwam er langs, bleek dat ze een fundraiser hadden. Barbecue, vaatje bier, en DE wedstrijd op een grote TV. Gezellig, om de New Orleans Saints te zien winnen te midden van lokale fans.
Voordeel: die lui weten ook waar je zo'n second line kunt vinden. Ik hoefde niet ver meer. Nou Celine, vertel eens, wat is zo'n second line? In het kort: een begrafenisstoet. Nou moet ik toegeven dat ik de lijkwagen zelf niet heb kunnen lokaliseren, en volgens Wikipedia kan het ook prima zonder het lichaam, dus ik denk dat ik dat gezien heb. Een grote traditie hier in NOLA is Mardi Gras, makkelijk gezegd carnaval. Als er iemand van een 'carnavalsvereniging' overlijdt, kun je de zondag erop een second line vinden. De eerste lijn bestaat uit de directe familie en vrienden van de overledene. Daarna komt de 'brass band', omringd door een groep willekeurige lui die het gezellig vinden om mee te doen. De band begint met 'when the saints go marching in' (beetje langzamere versie dan je vaak hoort) en gaan daarna over op vrolijkere noten. Er wordt dan vollop gedanst en het leven van de overledene wordt gevierd.
Kort samengevat dus. Zo'n stoet duurt een paar uur en toen hij mij voorbij kwam liep het al op zijn eind. Er stond al een man of wat op straat, maar met de stoet zag het letterlijk zwart van de mensen. Misschien tien blanken gezien, haha. Leuk om een keer mee te maken, maar het voelt toch ook een beetje raar en opdringerig, aangezien ik geen flauw idee had wie er nou dood was...
Gisteren heb ik een tour door het moeras gedaan. Ik vond dat de traditie van beestachtige ontmoetingen voortgezet moest worden, maar die alligators kwamen de stad maar niet in. Dus in de bus, en daarna op een boot de wetlands in. De kapitein had wel humor en kon ook probleemloos de beesten vinden. De echt grote (enge!) 'gators' zijn in winterslaap, maar we hebben er toch een aantal leuke exemplaren gezien. En waar zijn ze gek op denk je? Marshmallows! Maffe beesten.
We mochten Elvis allemaal even vasthouden. Elvis is een schattig alligatortje van een jaar oud. Best leuk, maar ik had ook met het beestje te doen. Vooral toen sommige dames van middelbare leeftijd aan de beurt waren. Ze moesten en zouden hun angst overwinnen en ook Elvis even vasthouden, waarbij ze hem uit angst bijna fijnknepen terwijl flink in zijn oor gegild werd. Soms is toerisme echt heel erg hoor. En als er dan ook nog van die vervelende air boats langskomen... Dat zijn die snelle boten met een ventilator achterop. Wat een herrie. Ze zijn twee keer zo duur als een tocht op een normale boot, en je ziet niets want je raast overal voorbij. Wie wil dat nou?
Op de terugweg werden we door de buschauffeur op een stukje gratis comedy entertainment getrakteerd. Hij was op zich al grappig, maar na iedere grap moest hij ook ontzettend om zichzelf lachen, wat helemaal hilarisch was. Hij had het erover dat hij zo dankbaar was dat wij (toeristen) de weg naar NOLA weer gevonden hebben. 'If y'all hadn't, I would've had two options; relocate.... (en hierbij stokte hij even) or find me a real job. Woehaaaaaaaaahahaha! Yeah I'm having a better time than y'all, and y'all on vacation! Waaaaaahahaha!'
Helaas was mijn bezoek aan NOLA te kort om al het eten te proberen. Vervelend, nou moet ik een keer terug! Gisteravond ben ik weggegaan, in een overvolle bus, maar ik was allang blij dat ik mee mocht (hoewel... dagje extra NOLA?). Op naar Nashville. Heej, dat stond helemaal niet op mijn lijstje! Klopt, ik had eigenlijk het plan om na New Orleans naar Atlanta te gaan, mar Joe zit in een verhuizing, dus ietsje later komt beter uit. Nu ga ik een ontzettend onlogische zigzag maken, dat merk je nog wel. Tenminste, als ik op tijd van Sera hoor.
Nashville doet vooralsnog wat grijs aan, en niet zo levendig als je van het muziekcentrum van de wereld zou verwachten. Maar het is nog licht buiten... Overigens, op weg naar mijn hotel kwam ik een meneer tegen, die me een dagkaart voor de bus gaf. Had hij over. Erg aardig natuurlijk, en hij zal wel gedacht hebben, dat kan zij wel gebruiken met die belachelijke rugzak. En dan komt het: een (naar ik vermoed dakloze) man die aan de overkant liep, zag het gebeuren en stak, met gevaar voor eigen leven, over. Hij liet zijn supermarktkarretje even voor wat hij was en kwam naar me toe. 'Waar ga je heen?' 'Naar mijn hotel.' 'Oh okee, hier, neem dit.' Gaf hij me twee dollar! Hij was alweer weg voordat ik bedacht had dat het wel erg bizar was om dat aan te nemen... Wie had dat gedacht, dat een dakloze je geld komt brengen, in plaats van erom te vragen?
Trees: hoera, de virtuele knuffel is eruit! Geniet ervan ;-) Overigens heb ik die geur in Austin niet geroken. Wel een ontzettende putlucht af en toe, uit het niets, in New Orleans. Poets ze!
Papa: ah, dat verduidelijkt de boel. Dank. Verder ben ik van mening dat je je reputatie als wandelende encyclopedie hoog moet houden hoor!
Tante Toos: die tijd moet je af en toe maken. Dus dat doe ik dan maar braaf. En wat mijn opvoeding als Tilburgse betreft: dat is de schuld van papa en mama, hihi!
Mama: relaxed, dat is het goede woord. Het heet niet voor niets 'the Big Easy'. Maar niemand gaat zich natuurlijk druk maken in die temperaturen. Zelfs nu is het af en toe zwoel! En wat burrito's betreft: okee, betrapt, haha!
Olga: de kapsalon? Krijg je daar een pluk haar bij of zo? Klinkt echt totaal niet aantrekkelijk. Maar goed. Als jij het zegt. Overigens heb ik mijn plicht verzuimd op de 11e van de 11e. Spiet mie donders... Hoe was het?
Es: niets per ongeluk doorverkocht, men wist donders goed dat dat land van iemand was. Maar ja, van wie? Feest verstandig? Huh? Whachatalkinbout? Donchou talk that craaaaaaazy sh&$t to me, baby! ;-)
Els: haha, ik denk dat jij en ik allebei maar even in de les moeten bij tante Toos. Spoedcursus Tilburgs, anders komt dat nooit meer goed!
Zo, ik ga maar eens onder de douche en kennismaken met Tennessee. See you later, alligator (toepasselijk he?)!
Liefs,
Celine
-
15 November 2011 - 22:58
Laura:
'Woehaaaaaaaaahahaha! Yeah I'm having a better time than y'all, and y'all on vacation! Waaaaaahahaha!' - Ik ga deze er in houden, en toepassen op alle chagrijnige toeristen die ik vanaf nu voor mijn neus heb. Ik begin meteen morgen! Nog wel een beetje werken aan een zuidelijk accentje.
En een schatje hoor, die Elvis. Heb je 'm niet stiekem in je tas gestopt om hem te beschermen tegen verdere uitspattingen van angstige dames? -
15 November 2011 - 23:43
Leo:
Wat NOLA al niet kan doen om je Frans weer tot leven te wekken. Betekent dat nu, dat je Russisch hier onder lijdt?
Zo te zien haalt Elvis het beste (humeur) in iemand naar boven...
-
16 November 2011 - 09:06
Tante Toos:
Smorges. Jullie zijn welkom op de Tilburgse les. Vorige week nog naar het Tilburgs Diktee geweest. Was toch verr...... moeilijk. Er valt dus nog wat te leren ook voor mij. Mar de schrobbelèr smaokte goed. Houdoe war! -
16 November 2011 - 09:11
Tante Toos:
Els ik ben bang dè dè nik vûr jou is. Irst goed lere pappe en nat houwe en dan zien we wel verder ha ha. -
16 November 2011 - 09:56
Annet:
Je vraagt toch geen Elvis aan Sint Nicolaas zeker?
Je staat wel heel leuk op de foto met hem.
XXX mam :-), het is mij ook gelukt!
Jippie. -
16 November 2011 - 10:08
Thea:
Hé, ik dacht eerst: dat is gewoon een boomstam, maar toen ontdekte ik toch een beesje op de stam. Mooi!
En zigzag maar lekker verder. -
17 November 2011 - 16:50
Trees:
Ik kan toch zien dat ik familie ben van je vader. Mij was dat Frans ook opgevallen, maar ik hoef er niets meer over op te merken.
Anekdote: Aols ik het goed heb onthouden gingen in de film "easy rider" de heren (vanuit California of zo) per motor op weg om Mardi Gras mee te vieren, en toen kwamen ze hopeloos in een hoerentent uit. Dat is jou toch niet overkomen ? Ik vraag het maar want privacy telde toch niet?
Groetjes, liefs. -
18 November 2011 - 15:47
Michiel:
Hoi Celine,
Sorry, beetje sloom met reageren de laatste tijd. Goed om te lezen dat je 't naar je zin hebt. Geen foto's van de second line? Wellicht te ongepast.
Goede (voortzetting van de) reis! :)
Hartelijke groeten van Michiel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
