Nashville, Chattanooga, Columbus, Atlanta... Veel!
Door: Celientje
Blijf op de hoogte en volg Celine
27 November 2011 | Verenigde Staten, Atlanta
Howdie y'all!
Back in the South! Ik weet het, de vorige keer was ik al in het Zuiden, maar daarna ben ik naar Columbus, Ohio gegaan en nu ben ik in Atlanta, Georgia. Logisch qua kilometers is dat niet echt, maar zo liep het nou eenmaal.
Terug naar Nashville. Overdag heb ik schrikbarend weinig gedaan, omdat ik nogal was essays moest nakijken (klein bijbaantje). Bovendien was de eerste twee dagen het weer ontzettend slecht, en ik zat in een motel, kortom echt vrolijk was het allemaal niet. Maar 's avonds ben ik toch in de stad gaan eten, met live muziek erbij. Music city! Gezellig en goeie muziek (wat hebben wij Nederlanders zo massaal tegen country?).
Mijn laatste avond kwam ik naast een meisje terecht dat op weg was naar the Ryman. Dat is zeg maar het Paradiso van Nashville, met waarschijnlijk nog wat meer historie en roem er omheen. Als artiest heb je het gemaakt als je in the Ryman mag spelen. Maar ik ging niet, want ik ga geen 45 dollar betalen voor een artiest die ik niet ken. Bovendien had ik het ambitieuze plan om de bus naar Chattanooga te pakken om 6 uur de volgende dag, dus nee bedankt.
Nou gebeurt dit wel vaker met mijn plannen: er komt niets van terecht. Een man naast mij verkocht kaartjes voor 15 dollar. Dus toen ging ik toch naar Brandi Carlile luisteren. Dat was een goeie zet! Ze is geen country artiest, ze doet meer iets wat echt in mijn straatje past en ze doet het goed. Nee, ze doet dat heel goed.
Uiteraard ging ik de volgende dag niet zo vroeg naar Chattanooga, en kwam ik pas laat in de middag aan. Ondertussen had ik ook van Sera uit Columbus gehoord, dus besloot meteen diezelfde avond naar Columbus te gaan. Via Nashville. Ja, ik doe nogal wat routes dubbel tegenwoordig, haha. Ik was net lang genoeg in Chattanooga om te kunnen vaststellen dat het een uiterst schattig plaatsje is. Voetgangervriendelijk (voor Amerikaanse begrippen) en gewoon mooi.
De volgende ochtend in Columbus aangekomen en mijn hereniging met Sera gevierd. Sera en ik verbleven in hetzelfde hotel in Koeweit toen we voor hetzelfde bedrijf werkten. Zij was alleen een van de verkoopmensen. Ze doet nu precies hetzelfde werk (rijke mensen en bedrijven geld aftroggelen), maar dit keer doet ze het voor een goed doel. Ze slaapt er een stuk beter bij!
En wat doet men zoal in Columbus? Eten bij familie! De oom en tante van Sera hebben een Thais restaurant. Eigenlijk is het Laos, net als de hele familie, maar ja, probeer Columbus maar eens naar een Laos restaurant te trekken. Heerlijk gegeten! Verder was er karaoke... (geen commentaar) en, om de hereniging in stijl te vieren: waterpijp! Daarmee hebben we natuurlijk ook onze vrije tijd in Koeweit besteed, dus dat kon niet missen.
Inmiddels dus in Atlanta, waar Joe en Caleb wonen. Caleb ken ik alleen via Joe. Toen beiden een bezoekje brachten aan Europa zijn ze ook bij ons in Tilburg langs geweest. Caleb is nog steeds enthousiast over hagelslag en heeft zijn familie er ook mee aangestoken!
Uiteraard zijn hier, net als in Vladivostok, de nodige biertjes gedronken en zinloze discussies gevoerd. Ik geloof dat Joe en ik het maar over twee dingen eens zijn: Rusland is gaaf en bier is lekker. Waarom we in godsnaam elkaar nog proberen te overtuigen is mij ook een raadsel, maar het is wel gezellig. Dat houden we dan nog maar een paar dagen vol, totdat ik naar Washington vertrek. Dan komt het einde echt dichtbij!
Ik heb overigens weinig foto's dit keer. Af en toe geef ik mijn camera een paar dagen rust, vandaar. Sorry! Maar aan Columbus en Atlanta mis je volgens mij niet zo veel...
Laura: ja, ik had Elvis natuurlijk moeten redden, maar dat zou wellicht problemen opleveren op JFK binnenkort ;-)
Papa: weet ik niet, maar mijn Russisch wordt hier in Atlanta weer een beetje bijgeschaafd, dus het is geen enorm probleem.
Tante Toos: wè is niks vur mèn? Schrobbelèr? Dè denk toch wel!
Mama: nee hoor, geen zorgen. Zoals het liedje gaat: ik wil een krokodil als huisdier! Alligators zijn zo 2010! En gefeliciteerd met je smiley...
Thea: slalom, zigzag, vanaf nu zit het weer min of meer logisch in elkaar. Jammer he?
Trees: ik vermoed dat dat voor de heren minder een probleem was dan het voor mij zou zijn geweest. Ben wel per ongeluk in een van de projects uitgekomen. Overdag gelukkig, anders was dat waarschijnlijk mijn minst comfortabele moment hier in de VS geweest.
Michiel: heej, ik vroeg me al af waar je bleef! Ik vond het inderdaad net te twijfelachtig om te fotograferen bij de second line. Het is toch iemands begrafenis. Ik denk dat het wel had gekund, maar ik ben liever te terughoudend wat dat betreft dan te brutaal.
Tot in DC!
Celine
Back in the South! Ik weet het, de vorige keer was ik al in het Zuiden, maar daarna ben ik naar Columbus, Ohio gegaan en nu ben ik in Atlanta, Georgia. Logisch qua kilometers is dat niet echt, maar zo liep het nou eenmaal.
Terug naar Nashville. Overdag heb ik schrikbarend weinig gedaan, omdat ik nogal was essays moest nakijken (klein bijbaantje). Bovendien was de eerste twee dagen het weer ontzettend slecht, en ik zat in een motel, kortom echt vrolijk was het allemaal niet. Maar 's avonds ben ik toch in de stad gaan eten, met live muziek erbij. Music city! Gezellig en goeie muziek (wat hebben wij Nederlanders zo massaal tegen country?).
Mijn laatste avond kwam ik naast een meisje terecht dat op weg was naar the Ryman. Dat is zeg maar het Paradiso van Nashville, met waarschijnlijk nog wat meer historie en roem er omheen. Als artiest heb je het gemaakt als je in the Ryman mag spelen. Maar ik ging niet, want ik ga geen 45 dollar betalen voor een artiest die ik niet ken. Bovendien had ik het ambitieuze plan om de bus naar Chattanooga te pakken om 6 uur de volgende dag, dus nee bedankt.
Nou gebeurt dit wel vaker met mijn plannen: er komt niets van terecht. Een man naast mij verkocht kaartjes voor 15 dollar. Dus toen ging ik toch naar Brandi Carlile luisteren. Dat was een goeie zet! Ze is geen country artiest, ze doet meer iets wat echt in mijn straatje past en ze doet het goed. Nee, ze doet dat heel goed.
Uiteraard ging ik de volgende dag niet zo vroeg naar Chattanooga, en kwam ik pas laat in de middag aan. Ondertussen had ik ook van Sera uit Columbus gehoord, dus besloot meteen diezelfde avond naar Columbus te gaan. Via Nashville. Ja, ik doe nogal wat routes dubbel tegenwoordig, haha. Ik was net lang genoeg in Chattanooga om te kunnen vaststellen dat het een uiterst schattig plaatsje is. Voetgangervriendelijk (voor Amerikaanse begrippen) en gewoon mooi.
De volgende ochtend in Columbus aangekomen en mijn hereniging met Sera gevierd. Sera en ik verbleven in hetzelfde hotel in Koeweit toen we voor hetzelfde bedrijf werkten. Zij was alleen een van de verkoopmensen. Ze doet nu precies hetzelfde werk (rijke mensen en bedrijven geld aftroggelen), maar dit keer doet ze het voor een goed doel. Ze slaapt er een stuk beter bij!
En wat doet men zoal in Columbus? Eten bij familie! De oom en tante van Sera hebben een Thais restaurant. Eigenlijk is het Laos, net als de hele familie, maar ja, probeer Columbus maar eens naar een Laos restaurant te trekken. Heerlijk gegeten! Verder was er karaoke... (geen commentaar) en, om de hereniging in stijl te vieren: waterpijp! Daarmee hebben we natuurlijk ook onze vrije tijd in Koeweit besteed, dus dat kon niet missen.
Inmiddels dus in Atlanta, waar Joe en Caleb wonen. Caleb ken ik alleen via Joe. Toen beiden een bezoekje brachten aan Europa zijn ze ook bij ons in Tilburg langs geweest. Caleb is nog steeds enthousiast over hagelslag en heeft zijn familie er ook mee aangestoken!
Uiteraard zijn hier, net als in Vladivostok, de nodige biertjes gedronken en zinloze discussies gevoerd. Ik geloof dat Joe en ik het maar over twee dingen eens zijn: Rusland is gaaf en bier is lekker. Waarom we in godsnaam elkaar nog proberen te overtuigen is mij ook een raadsel, maar het is wel gezellig. Dat houden we dan nog maar een paar dagen vol, totdat ik naar Washington vertrek. Dan komt het einde echt dichtbij!
Ik heb overigens weinig foto's dit keer. Af en toe geef ik mijn camera een paar dagen rust, vandaar. Sorry! Maar aan Columbus en Atlanta mis je volgens mij niet zo veel...
Laura: ja, ik had Elvis natuurlijk moeten redden, maar dat zou wellicht problemen opleveren op JFK binnenkort ;-)
Papa: weet ik niet, maar mijn Russisch wordt hier in Atlanta weer een beetje bijgeschaafd, dus het is geen enorm probleem.
Tante Toos: wè is niks vur mèn? Schrobbelèr? Dè denk toch wel!
Mama: nee hoor, geen zorgen. Zoals het liedje gaat: ik wil een krokodil als huisdier! Alligators zijn zo 2010! En gefeliciteerd met je smiley...
Thea: slalom, zigzag, vanaf nu zit het weer min of meer logisch in elkaar. Jammer he?
Trees: ik vermoed dat dat voor de heren minder een probleem was dan het voor mij zou zijn geweest. Ben wel per ongeluk in een van de projects uitgekomen. Overdag gelukkig, anders was dat waarschijnlijk mijn minst comfortabele moment hier in de VS geweest.
Michiel: heej, ik vroeg me al af waar je bleef! Ik vond het inderdaad net te twijfelachtig om te fotograferen bij de second line. Het is toch iemands begrafenis. Ik denk dat het wel had gekund, maar ik ben liever te terughoudend wat dat betreft dan te brutaal.
Tot in DC!
Celine
-
27 November 2011 - 23:21
Trees:
Dat je niet weet dat het een reiger is, oke, maar dat je er zelfs niet zeker van bent of het een vogel is .... Gelukkig heb je meer verstand van reizen ... Liefs, groetjes -
28 November 2011 - 20:21
Tom En Mieke:
En geen Wodka?
Ga je in DC nog naar het Luchtvaartmuseum? Fijngevoelig hoef je niet te zijn, daar hangt het vliegtuig waaruit de atoombom op Japan is gegooid. Het museum is overigens wel interessant en bijzonder imposant.
Tot binnenkort. -
28 November 2011 - 22:04
Leo:
Die vogel heet niet 'ofzo' maar Rak..
Un p'tit baiser.... -
29 November 2011 - 08:48
Yolanda:
Helemaal mee eens: country kan erg leuk zijn!! Wat bijzonder trouwens, dat je zoveel bekenden treft in de VS, die je kent van andere streken in de wereld. -
29 November 2011 - 10:06
Els:
Jeetje, wat zegt je vader daar allemaal voor gekke dingen.... bisou bedoelt ie zeker?
Afijn, laiverd wanneer vlieg je terug? Ben je nog op tijd voor de Sint? Maaruh, jij hebt dus illegaal een kaartje gekocht, best stoer en alleen die zaal is het al waard! Als je terug bent, wonen we 160 km dichter bij elkaar :-)
kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
