Zonnig Abu Dhabi

Hallo allemaal!

Inmiddels ben ik alweer op mijn volgende locatie, het langverwachte Abu Dhabi. Ik ben erg blij dat ik hier nu eindelijk ben, nadat ik eindeloos toeristische informatie over deze stad hem mogen verzamelen! Ik werd flink lekker gemaakt, en mag het nu dan eindelijk proeven. Eventjes dan, want donderdag moet alles af zijn en ik zal dan waarschijnlijk snel naar mijn volgende project vertrekken.

Maar eerst nog een stukje Bahrein. Afgelopen woensdag ben ik met Dragana en Thad iets gaan drinken, weer in Trader Vic’s. Dragana was moe, maar heeft mij en Thad voordat ze naar huis ging eerst afgezet bij JJ’s, een Ierse pub. Bleek precies wat Thad en ik allebei leuk vinden, namelijk jaren tachtig en negentig muziek, goed bier en verder natuurlijk gewoon gezelligheid. En hoewel ik Thad niet heb kunnen meeslepen naar de moskee het weekend daarvoor, ben ik er wel in geslaagd deze hardcore Amerikaan te bekeren tot voetballiefhebber. In de pub stond namelijk de wedstrijd tussen de Celtics en Barcelona op, erg leuk. Ik hoop maar dat ik tijdens het EK ook bij een soortgelijke kroeg in de buurt ben, want dat vind ik toch altijd wel gezellig.

Donderdagavond is Sara, een Amerikaanse collega die gebaseerd is in Dubai, ons (lees: Thad) komen opzoeken. Dat was dus weer de kroeg in! En dat dus het hele weekend.... Donderdag JJ’s, vrijdag Trader Vic’s. Daar zaten we naast twee Engelse heren, die wel honderd keer benadrukten dat ze ‘not together’ zijn, ‘just sharing a flat in Geneva’. Ik vind het best! Allen, één van beiden, vond wel dat ik als non-native best wel een poging mocht wagen mijn Amerikaans aandoende accent in te wisselen voor een Brits, haha. Hij heeft wel gelijk, het klinkt ook veel mooier, maar met al die Amerikanen om me heen is dit gewoon makkelijker.

De bar ging veel eerder dicht dan onze weekend-bedtijd, dus vroegen we waar we op dat uur nog terecht konden. We werden verwezen naar ‘Gold City’, een belevenis op zich. Sara en ik waren niet alleen de enige blondjes, we waren ook de enige dames die niet hun geld verdienden in deze gelegenheid... Het was een beetje een louche aandoende tent, met vooral veel locals. We hebben stiekem best wel gelachen om wat we zagen. Er stond een wat oudere Arabier in traditionele kledij (zo’n jurk en theedoek...) ontzettend uit zijn plaat te gaan op de Amerikaanse rap die gedraaid werd, terwijl één van de dames van plezier haar kont flink in de strijd gooide op zoek naar klandizie. Leuk gezicht.

We raakten al snel aan de praat met vier van de weinige expats in de kroeg. Het waren vier Amerikaanse mariniers die een paar dagen op vakantie waren vanuit Doha (Qatar). Eén van hun leek ontzettend op Christopher Reeves, niet normaal. Ze hadden ook van die leuke bijnamen die ze elkaar vanuit de vechtersvliegtuigen toeroepen omdat de echte namen zo lang zijn. Zo hadden we daar Skull, vanwege het weinige vlees op zijn toet, Sage, als afkorting van de achternaam, en Soup, omdat zijn achternaam Campbell is...

Goed ook om mee te maken: ik hoef van mijn leven geen marinier! Hoewel één van de heren uitgebreid had verteld dat hij zijn vrouw zo miste weerhield dat hem er niet van flink te flirten... Nou ja, zo zijn ze vast niet allemaal, hopelijk.

En eergisteren was het dan zover: om 18.40 zou ik naar Dubai vliegen, om daar vandaan naar Abu Dhabi te gaan. Mooi niet dus, ik was te laat (ahum. Ja. Dus.). Ik kan op zich de schuld van me afschuiven zonder de waarheid veel geweld aan te doen, maar feit was wel dat ik mooi niet op die vlucht zat. Veel gesmeek mocht niet baten. Niets aan te doen: nieuw ticket regelen.

Dat was op zich niet zo’n punt, ik kon een behoorlijk betaalbaar ticket krijgen voor de vlucht van 21.45, maar dat vond ik wel erg laat (Dubai – Abu Dhabi is anderhalf uur rijden en ik zou lokale tijd pas tegen twaalven aankomen...). Toch maar gekocht en op de wachtlijst gezet voor de vlucht van 8.10. Iemand van Gulf Air zei dat ik behoorlijk veel kans had dat ik met die vlucht mee kon, maar ik vond het toch wel erg lief toen een meneer zijn stoel aan mij afstond! Okee, hij ging sowieso niet meer mee om voor mij onduidelijke redenen, maar toch!

De beleefdheid waarmee het gepaard ging vond ik ook heel grappig; ‘Yes, my darling, please come, I give you my seat’. Nee, dat is geen geflirt! Ik heb inmiddels een stabiele telefoonrelatie opgebouwd met Fatima van de Abu Dhabi Tourism Authority, en dan is het ook ‘my dear zus’ en ‘my dear zo’. Stom misschien, maar ik vind het zo lief!

Lang verhaal kort: ik kwam aan in Dubai, zonder verdere problemen, douane (weer een stempel, hoera!) en bagage idem. Daarna een taxi gezocht. De chauffeur was een Pakistaan, die zijn heimwee drukte met Pakistaanse muziek in de auto. Klonk best prima! Hij wees allerlei dingen aan, onder andere ook het wereldberoemde Burj al-Arab. Ik herkende het zelf ook wel, het karakteristieke zeilvormige hotel, het enige 7-sterren hotel ter wereld! Stiekem toch best indrukwekkend.

Nu dus in Abu Dhabi. Hier zit ik, net als in Bahrein, in een appartement met twee huisgenootjes, Deborah en Todd. Mijn kamer is prima, en op de 16e verdieping. Ik heb nog nooit zo hoog geslapen!

Gisteren ben ik erg druk geweest. Eerst simkaart regelen en ontbijt. De Abu Dhabi Mall is bij ons om de hoek, dus daar was niet veel uitdaging aan. Tijdens mijn ontbijt hoorde ik een meisje aan haar telefoongesprekspartner verklaren dat ze bij Wallstreet Market Research werkte, dus ik heb me maar meteen aan haar voorgesteld. Het bleek Jamie te zijn, ik had haar naam al wel gehoord. Ze is een weekje hier omdat in Koeweit, waar ze werkt, deze week alles dicht is. Er is overigens best kans dat ik na Abu Dhabi haar in Koeweit zal vergezellen. Lijkt me leuk, want het was een heel aardig meisje.

Toen een paar uur in de koffietent het internet gebruikt, honderd mensen gebeld om afspraken proberen te maken (ik wil een interview met de prins!!!), deels gelukt. Alles moet nu echt heel snel, donderdag moet alles af en ik moet nog zoveel doen wat niet in Bahrein kon! Zoals onder andere eten in restaurants waarover ik moet schrijven. Afzien joh! Gisteren heb ik Thais/Chinees gegeten, vanmiddag Indiaas en vanavond Perzisch. Zwaaaaar.

Geen zorgen hoor, ik moet ook echt werk doen, en veel. Druk dus, ofwel: na dit bescheiden berichtje (ahum) moet ik maar weer aan de slag! Maar eerst nog even een paar leukigheden: zowel hier als in Bahrein zijn ze erg van de hygiëne. Stoelen hebben daarom soms, zoals in mijn appartement in Bahrein, maar ook veel auto’s, plastic over de bekleding heen. Zweterig wel hoor, dus wat mij betreft niet zo handig. En dan die mooie witte jurken waarin de heren hier lopen. Ik vind ze erg mooi, vooral ook omdat ze die dingen zo wit weten te houden! Omo Power?
En voor de volledigheid maar even mijn nummer in de VAE: +971 50 23 85 122. Back to work!

Liefs,
Celine