A hard knock life...

of het wezen van mijn bestaan en het bestaan van wezen

Oh wat heb ik het toch zwaar. Het leven van een EVS-vrijwilliger gaat zeker niet over rozen. Wel over het spoor (gedeeltelijk dan) en volgende week leidt dat spoor naar Kharkov, Oekraïne, voor onze verplichte 'mid-term evaluation'. En als we dan terugkomen kunnen we net een paar wasjes draaien en de spullen weer pakken, want dan gaan we een week of twee Engelse en interculturele les geven in Severobaikalsk (Baikalmeer! Eindelijk!). Erg he? Ik kom nauwelijks aan werken toe!

Bovendien wordt gefluisterd dat ik misschien alsnog naar Mongolië MOET voor een nieuw visum. Ik heb nu zonder enige moeite mijnerzijds een visum gekregen tot 1 november, maar een zeker dienst, berucht in Rusland, wilde graag alles weten van mijn verblijf hier. Ik vond het eigenlijk wel grappig, kreeg de neiging mailtjes rond te sturen met allemaal verdachte woorden erin. Van Natasja moest ik de batterij uit mijn telefoon halen als ik het over de 'kwestie' had, maar ik zie daar het nut niet echt van in, aangezien ze hier alles kunnen lezen...

Inmiddels is duidelijk dat dit een standaard procedure is voor buitenlanders die langer dan 3 maanden blijven. Het schijnt iets te maken te hebben met recente demonstraties. En die angst is natuurlijk terecht, want Ulan-Ude is me toch een bolwerk van oppositionele oproerkraaiers geworden sinds mijn verschijning hier!

Ik vind het echt een giller. Die Poetin, als ik hier zo rondkijk zou ik haast denken dat hij urgentere kwesties op zijn bord heeft dan zich druk te maken over buitenlandse vrijwilligertjes (of the Olympische Spelen, nog zoiets).

Zodoende zit ik dus in een halve Bond-film! Verder niets ernstigs hoor, maar het kan betekenen dat we weer overstappen op een serie visa voor drie maanden. En dat ik dan dus naar Mongolië moet, mede mogelijk gemaakt door de FSB!

En over films gesproken... Zo meteen ga ik naar de studio van Boerjatië TV om mijn expertise te laten schijnen over, jawel, weeshuizen. Leonie is vooral uitgenodigd, omdat ze in het weeshuis werkt, maar ze wilden mij ook. Ook al weet ik er niets van. Tot een kwartier geleden wist ik niet eens of wij wel weeshuizen hebben (niet dus). Eigenlijk ga ik dus weer gewoon 'the exotic foreigner' lopen uithangen. Briljant.

En nog even een vervolg op het vorige bericht: inmiddels is er nog een feestdag geweest, speciaal voor de 'verdedigers van het moederland', van origine voor militair en douanepersoneel, inmiddels feestdag voor de man in het algemeen en vrouwen in uniform. Maar over een paar dagen, jahaha, internationale vrouwendag! Nou ja, internationaal, heb er eerder nooit iets van gemerkt, maar als het goed is gaat daar verandering in komen. Laat die bloemen maar komen, mannen!

Grote zus: s dnjom rozjdenije, ofwel gefeliciteerd met je verjaardag! Leuk dat carnaval leuk was, ik heb hier met weemoed naar alle bloemetjesgordijnen gekeken ;-)

Papa: zal zeker, zodra ze er zijn, proberen een paardenrace te zien. Lijkt me leuk! En ja, voor Chinees moet je ook hier naar het oosten. Is dat zo gek?
Verder bedoelde ik natuurlijk 'ik heb NOG geen flauw idee'. Ben gaan kijken bij de mega supermarkt om de hoek, maar van dichtbij lijkt de kleur niet op die van google. Het was in ieder geval metaal. Blauw, vooral licht, en zeegroen zijn overigens razend populaire kleuren hier...

Els: tja, maar dat was nou eenmaal niet op Valentijnsdag! Oh, en als je dit daadwerkelijk leest: aan de scriptie, jij! Succes ermee!

Trees: haha, niemand die dat geld meeneemt hoor. Er werd zelfs op het terrein gebedeld, terwijl het geld letterlijk voor het oprapen ligt. En op het moment ben ik vooral aan het schoonmaken. Onze favoriete bouwvakkers werken elders, en onze nieuwe durven zo'n meisje als ik nog geen echte verantwoordelijkheden toe te vertrouwen. Jammer, maar ik hou vol!

Thea: op mij komt het ook zeker als een sympathieke religie over. En ze drinken niet, dat is in Rusland ook best fijn af en toe! En -9, dat verklaart de oververhitting aan mijn kant ;-)

Yolanda: jazeker! In Boerjatië is pak 'em beet 40 procent daadwerkelijk Boerjatisch, en die zijn meestal Boeddhistisch.

Madeleine: pak van m'n hart. Ik was al bang om weer terug te komen!