Feestelijkheden

En ja, dat zijn er nogal wat! De winter en vroege lente zit in Rusland vol met feestdagen, daarbij hebben we in het theater ook reden voor een feestje. Daarover verderop meer.

Denk je met twee keer kerst het wel gehad te hebben, komt 'maslenitsa' aan, ofwel pannenkoekweek. Met maslenitsa nemen we afscheid van de winter en verwelkomen we de lente. Ik heb er niet zo heel veel van meegekregen, behalve dan dat ik merk dat de lente begint (en dat ik voorlopig geen pannenkoek meer hoef!). Vandaag was dan het moment: bij -10 je handschoenen uittrekken met de gedachte, jeumig, wat is het warm! :-)


Zondag was een driedubbel feestdag. Ten eerste was het de laatste dag van maslenitsa, waarna de vastenperiode begint. Ten tweede was het natuurlijk Valentijnsdag, wat hier geloof ik iets serieuzer wordt genomen dan bij ons. Als ik het zo bekijk is het schandalig dat ik daar niet meer van gemerkt heb. Dat moet met vrouwendag anders hoor, heren! En dan was het zondag ook nog eens de eerste dag van 'Sagaal gan' (Boerjatisch), ofwel 'Beli mesjats' (Russisch) wat je dan weer kan vertalen als witte maand. Het is de eerste maand van het boeddhistische Nieuwjaar, en in deze periode eten Boerjaten alleen witte dingen, in het bijzonder melk en 'tvorak', een soort kwark.

Voor deze gelegenheid zijn Leonie, Kornelia en ik naar het datsan (klooster) in Ivolginsk geweest, op halfuurtje afstand van Ulan-Ude. Helaas zijn de mooiste dingen binnen te zien, en daar mag je geen foto's maken... Maar geloof mij, het is leuk om daar eens rond te lopen – en je stuk te lachen om de lelijkste gipsen tijgers die je ooit hebt gezien. We hoopten een gebedsdienst mee te kunnen maken, maar wat denk je? De lama zei ja hallo, het is een feestdag hoor. We zijn vrij vandaag! Zie je de priester zoiets al zeggen met kerst? Nou ja, reden om nog eens terug te gaan!

Op het terrein van het klooster liepen we een trosje internationale studenten uit Irkoetsk tegen het lijf. We zaten samen in één marshroetka (mini-busje, hét openbaar vervoermiddel hier) terug naar de stad, met nog een handjevol ernstig verbaasde Russen, op één na. 'Welcome to the magic international mini-bus!' riep 'Groen' enthousiast uit toen ik instapte. 'Groen' is Aleksandrs bijnaam en hij is gastdocent geweest aan een universiteit in Virginia, en ja hoor, één van de mensen uit Irkoetsk studeert aan dezelfde universiteit! It's a small world after all...

Onderweg lachen gieren brullen natuurlijk, god wat had die man een verhalen. Ik heb de helft maar meegekregen, want ik was ook druk in gesprek met een meisje uit Amsterdam. Je komt die Hollanders ook overal tegen!

Leonie had nog een slimme vraag aan de delegatie: klopt het dat Irkoetsk het Parijs is van Siberië? Ja hoor, was het antwoord, daar staat het om bekend. Volgende vraag: zijn mensen die wel eens in Parijs zijn geweest het daar ook mee eens? Een eendrachtig nee!

En dan ons theaterfeestje. Nou ja, feest, je zou het aan de acteurs niet gemerkt hebben. Dinsdagavond was er een benefietconcert ten bate van ons theatertje in het Staatstheater bij mij om de hoek. Ontzettend mooie dingen gezien! Traditionele Russische en Boerjatische dans, met de meest prachtige kostuums! Helaas ook afgewisseld door af-schu-we-lij-ke Russische poprotzooi, maar ach, ieder draagt zo zijn steentje bij!

Leonie en ik werden natuurlijk ook nog even tentoon gesteld, kon niet uitblijven. Moest ook een paar woordjes zeggen, wat een paar leuke reacties opleverde. Leugenaar Sergei beweerde dat ik accentloos Russisch spreek (laat me niet lachen!). Gisteren zei Misja – een oudere meneer die ook in het theater rondloopt en meehelpt – dat zijn hart bonsde toen ik het podium op kwam en dat zijn handen nog pijn deden van het klappen. Haha, wat een schatje!

Aan het eind van de avond stond de teller op zo'n 400 000 roebel, wat betekent dat de financiën voor de werkzaamheden bijna rond zijn. Dan zou je denken dat daar een biertje op gedronken wordt, toch? Maar nee, iedereen taaide af naar huis! Dus hebben Leonie en ik maar met z'n tweeën geproost, iemand moet het toch doen? 't Leven is soms hard!

Thea: ben vorige keer schandalig vergeten een linkje te geven: http://nl.wikipedia.org/wiki/Bahai

Madeleine: je gaat me toch niet vertellen dat de mannen in Utrecht zo zijn, he? In Groningen zijn ze erg, maar zó erg?

Papa: Hoe weet jij dat? :-P
En nee hoor, oude telefoon is nog dienstig als houder van Nederlandse SIM-kaart zodat ik die niet steeds hoef om te wisselen als ik geld wil overmaken. Bovendien is het lastig sms-en naar Russische vriendjes en vriendinnetjes met een Nederlandse telefoon. Mijn Russische vriest niet zo makkelijk stuk, maar als ik een poosje buiten ben geweest duurt het wel even voordat ik hem uit z'n winterslaapje heb gewekt ;-)
En voor je geografische behoeften: +51° 45' 34.47", +107° 12' 12.01" (datsan) en hier is het staatstheater: +51° 48' 28.69", +107° 36' 34.03" Nieuw adres vanaf maandag of dinsdag: +51° 50' 43.69", +107° 37' 20.55"
Wat de blauwe daken betreft: ik heb geen flauw idee!

Els: laiverd toch, niet zo pessimistisch! Bovendien, is Darcy niet het voorbeeld bij uitstek van een gesloten man? Maar ik geef het je mee, hij doet niet pijn aan de ogen. Overigens schrijf je Colin Firth in het Russisch als Kolin Fjort. Creatief, vind je niet?

Trees: M was zo lief me een kopietje van de opname te sturen!
Ben het helemaal eens methet Schots accent. Beter wordt het niet!

Mama: kort van stof? Kus!

Wouter: ik wìst dat er een makkelijkere manier moest zijn! Maar goed, vind maar eens een oranje sjaal in Rusland :-( Trouwens wel een goed idee met het oog op de Winterspelen en het WK later dit jaar!

Es: over het algemeen heb ik de gewoonte om op het eerste gezicht te besluiten of ik doe alsof ik helemaal geen Russisch spreek of niet. En ja, dan kun je het wel eens verkeerd hebben. Maar als je het goed doet, is het een uiterst effectieve manier om van ongewenst gezelschap af te komen. Leuk is dan om af te sluiten met de Russische volzin: nou, ik ga er weer vandoor, tot de volgende keer. Fijne avond nog! ;-) Overigens heb ik inmiddels mijn visum. Pak van m'n hart!

Marjolein: dit soort situaties blijven zich heel gelijkmatig voortdoen, maar dit voorbeeld was wel heel extreem hoor! Hoewel nog niet zo extreem als die kerel in Koeweit die na vijf minuten met me wilde trouwen. Dan is een kus wensen na 10 minuten eigenlijk nog heel bescheiden!

Sagaalganar (ofwel gelukkig nieuwjaar op z'n Boerjatisch)!

Celine