Nachodka in de kou

Hallo lieve mensen!

Fist things first: Yolanda, het is inderdaad een behoorlijk grote stad, ik geloof zo’n 600.000 inwoners. Nou ja, dat maakt het geen wereldstad, maar in de zeer wijde omtrek is het in ieder geval de grootste.
Tante Trees: ik zit hier te typen met een Miller bij de hand (tja, in deze Russische gelegenheid hebben ze niets authentieker) en ik heb nergens last van, haha! Ik denk dat ik inderdaad de juiste genen nog wel van pa en ma gekregen heb....

Zo, een update. Vrijdagavond ben ik met Georgia gaan eten in de stad, na ons bezoek aan het internetcafé. Leuk hoor, bestellen op goed geluk. Ik had calamares op z’n Marokkaans en dat wist ik ook van tevoren, heel knap hoor. Het was, naast de Caesarsalade het enige gerecht dat we konden vertalen, haha! Zaterdagochtend ben ik naar de boekwinkel geweest, want bij gebrek aan televisie lees ik hier vrij veel en ben zowat door mijn Nederlandse boeken heen. Ik ga mij wagen aan ‘Im Westen nichts neues’ (in het Duits!). Vraag me daar de logica niet van, want dat weet ik ook niet echt. Van de Engelstalige boeken heb ik ‘A catcher in the rye’ meegenomen, en verder was er niet echt iets wat ik nog wil lezen en thuis niet heb. Verder ook een Russisch sprookjesboek gekocht. De sprookjes zijn heel kort en hebben veel plaatjes, dus die zijn goed te lezen. En ze zijn leuk, ook niet onbelangrijk. Daarna ben ik richting haven gelopen, maar na een paar foto’s waren mijn batterijen leeg en kreeg ik het koud, dus ging weer huiswaarts. Die haven loopt niet weg, dus daarvan krijgen jullie wel meer te zien.

‘s Middags heb ik mijn huiswerk voor maandag gedaan, omdat ik zondag de hele dag weg was. Dat vooruit plannen werkt best goed, haha. ’s Avonds was het tijd voor ontspanning en ben ik met Georgia en Joseph naar de kroeg geweest. Joseph woont in het klooster, om te kijken of het priesterschap iets voor hem is. Natuurlijk leuke discussie gehad over religie... Grappig, ik had nooit gedacht dat ik iemand nog steeds zou mogen nadat hij verklaard had te geloven dat homoseksualiteit een zonde is. Waarschijnlijk heeft het te maken met het feit dat de eerste paar keer dat ik hem sprak, het daar helemaal niet over ging en ik tot zaterdagavond geen flauw idee had dat hij zo zwaar gelovig is. Uiteindelijk hebben we ‘agreed to disagree’ en dat was eigenlijk wel prima. Geen zorgen, ik val echt niet van mijn geloof af (evenmin als hij, overigens)!

Zondag ben ik met Anja naar Nachodka geweest. Anja had het even gehad met de grote stad (en die komt uit miljoenenstad Sacramento, haha) en omdat we de Botanische tuin al gehad hadden en het strand hier toch erg klein is (gek, met zo veel kustlijn) had zij voor Nachodka gekozen en ik vond het wel erg leuk om mee te gaan. Nachodka is het echte eindpunt van de Trans Siberië Expres. Volgens de Lonely Planet ga je er alleen heen voor de rotspartijen aan de kust, dus dat werd ons doel. Makkelijker gezegd dan gedaan! Vanaf het busstation zagen we de zee wel, maar om er te komen moesten we flink omlopen. Tussen ons en het strand zat een flink industriegebied. Uiteindelijk hebben we door een enorm treurige wijk het strand weten bereiken. Die wijk, tjonge, die mensen wonen uiterst klein en een aardbeving zou de boel meteen platleggen, maar er stonden dan wel weer een paar gloednieuwe SUV’s geparkeerd, vreemd gezicht! Ik heb daar geen foto’s van, dat vonden we nogal ongepast, maar je kunt je er vast wel iets bij voorstellen.

Op het strand was het eerste wat ons opviel de enorme rotzooi. Niet te geloven, echt duizenden lege flessen en andere troep. Zo zonde! Misschien ruimen ze het in het strandseizoen meer op, maar het was treurig om te zien. Het strand was koud, vooral omdat we eerst gingen zitten om te eten. Misschien ook niet het slimste idee, maar na 4 uur (!!) in de bus hadden we best trek. Waarom ook niet met de trein, Celine? Nou, die rijdt veel minder vaak en doet er bijna net zo lang over. De bus stopte overigens wel 2 keer onderweg waar we even een frisse neus konden halen en de benen konden strekken. Uiteindelijk hebben we bijna het hele strand afgelopen en terug (ongeveer 2,5 uur). Het was erg leuk om even buiten Vladivostok te zijn en een strandwandeling vind ik altijd leuk!

Vandaag ben ik weer bij de Vladivostok News geweest en waarschijnlijk staat mijn stuk vrijdag online. De hoofdredactrice, Aljona, was erg tevreden. Verder hebben zij en Masja mij ingelicht over wat voor weer mij te wachten staat. Nu is het nog erg zacht voor november, maar in de winter kan het -15 worden, en dat dan overdag! Brrr, misschien dat die sjoeba er dan toch aankomt... Mijn jas is wel warm, maar niet lang. In Nachodka brak me dat al bijna op, mijn bovenbenen (kniekousen doen ook wonderen) waren ijskoud. Gelukkig heb ik dat tijdens het lopen niet bemerkt, de beweging hield ons goed warm. Na de Vlad News ben ik rechtstreeks hierheen gekomen, dus hier houdt het weer op. Binnenkort weer meer!

Liefs,
Celine