Legerwinkels: je kan er echt alles krijgen!

Hallo lieve mensen!

Eerst maar weer even de reacties:
Willem, eigenlijk heb ik nog nooit gehoord van ‘All quiet on the Eastern Front’. Wel van ‘All quiet on the Western Front’, wat uiteraard de verfilming is van het (wereldberoemde!!) ‘Im Westen nichts Neues’....

Tante Trees: nu voel ik me dom. Dat ik daar zelf niet aan gedacht heb! Ben wel blij dat Rusland voorziet in een fijne plek voor gepensioneerde kantoorartikelen.

Michiel: ik moet die boog nog eens bekijken. Toen ik er was, was net een bruidspaar foto’s aan het maken in de boog, en ik vond het wat ongepast om er tussendoor te wandelen in mijn zwerversoutfit, haha!

Zo, dat was dat. Ik ben blij dat ik jullie kan vertellen dat we de legerwinkel eindelijk gevonden hebben. Het kostte 4 pogingen en een aanwijzing van Leslie... Bleek het niet eens ingewikkeld, het was gewoon aan de overkant van de plek waar we dachten dat het was... Ik heb mezelf meteen maar getrakteerd op legerkisten. Deze, anders dan de Nederlandse inderdaad, zijn echt heeel warm, gevoerd met nepbont! Ze zitten heerlijk en zijn ook mooier dan hun Nederlandse neefjes.

Zaterdag was de grote sportdag. Om 9 uur ’s ochtends speelden ik, Laura, Kristina, Ksenia en Tsjikako (hoe spel je zo’n naam?) tegen het officiële damesteam van de universiteit. We waren danig onder de indruk van hun outfits en lengte, maar ik kan zeggen dat we het ze niet gemakkelijk hebben gemaakt. Uiteraard hebben we wel verloren (28-40).... Er was heel wat publiek, wat ik niet had verwacht op dat uur. Na ons speelden de mannen. Zij wisten het wel behoorlijk veel spannender te maken dan wij, maar verloren helaas nipt met 45-47. En daarna.... Volleybal!! Het was heel leuk, we deden het niet eens zo slecht. Toch wel weer verloren, maar pret hadden we wel. Het grappige was dat ik eigenlijk de enige was die een bal fatsoenlijk kon inslaan. Toen ik dat deed (ik kreeg de kans ongeveer 1 keer per set...) hoorde ik langs de kant gefluister: ‘kto eto?’ (wie is dat) ‘Celine.’ ‘Kto?’ ‘Celine.’ En vervolgens werd dan mijn naam een aantal keer herhaald door een Aziaat die hoorbaar moeite had met mijn naam, haha.

Na de wedstrijd vroeg de trainster (denk ik) van het team of ik nog wat verder wilde spelen en zo heb ik nog 3 sets gespeeld met en tegen alleen maar Russen. Donderdag ga ik weer en ik vermoed dat het een wekelijkse aangelegenheid gaat worden, erg leuk. Het mindere was wel dat het gemixt was. Op zich niet erg, maar ja, boys will be boys en ik werd volgens mij door een aantal structureel overgeslagen met het krijgen van set-ups. En dat terwijl ik toch eigenlijk wel de beste was (ik weet het, het klinkt niet erg bescheiden, maar het is gebleken dat het Russische talent niet in het Verre Oosten wordt gekweekt....).

Die middag ben ik nog een keer naar de legerwinkel geweest, dit keer met Georgia erbij. En wat hing daar: precies de jas die ik zocht. Warm, lang en niet duur (krenterige westerling!). Als ik hem aantrek heb ik het gevoel dat ik een schaap aantrek, maar als het straks echt koud wordt vind ik dat vast heel prettig. Met mijn nieuwe schoenen en jas ben ik er klaar voor, laat die winter maar komen! Bij de kassa werden Georgia en ik aangesproken door de eerste aantrekkelijke Rus die we gezien hebben. Voor mij verder geen punt, maar Georgia was op zoek en heeft gevonden! Hij is ‘soldier in Russian navy’ zoals hij zelf zegt. Ze hebben telefoonnummers uitgewisseld en hij heeft wel 100 keer gebeld nog dezelfde dag. Georgia heeft hem eerst lekker laten bungelen, maar iets te lang! Hij is nu op zee, komt volgende week terug en nu heeft ze ludduhvudduh! Ik vind het best grappig zo, haha!

’s Avonds ben ik met Georgia, Joseph en Brian (woont net als Joseph bij de katholieke kerk, doet daar vrijwilligerswerk) naar de kroeg geweest. Bij toeval kwamen we langs het stadion waar net een voetbalwedstrijd bezig was. In de kroeg ernaast stond de televisie aan en daar ging de discussie een poosje over of het nou ‘football’ of ‘soccer’ is. Gekke Amerikanen!
Het jammere was, ik wist niet precies wie er speelden, maar ik zag geen ‘m’ in de namen (ze waren afgekort op het beeldscherm) en ging er dus vanuit dat Vladivostok niet tegen Moskou aan het spelen was. Kom ik er vandaag achter dat ze wel tegen Moskou speelden, ofwel, dat ik had moeten proberen om Dick Advocaat te spreken. Was ongetwijfeld niet gelukt, maar nu heb ik het niet eens geprobeerd verd$%^$!

Vandaag ben ik weer bij de Vladivostok News geweest. Mijn eerste stukje is trouwens online op http://vn.vladnews.ru/. Mijn stukje voor komende vrijdag viel in de smaak bij de hoofdredactrice en ze wil het misschien vertalen voor in de Russische krant! Erg leuk, want de Engelse versie wordt niet gedrukt, maar de Russische wel en dan sta ik voor het eerst in een echte krant, haha.

Zo, dat was het weer voor vandaag. Ik wens iedereen veel succes met de vierkante NS-wielen (fijn om te weten dat sommige dingen nooit veranderen, zucht!) en fijne Thanksgiving (ga ik voor het eerst in mijn leven vieren)!

Liefs,
Celine