Het vreemdelingenlegioen en een vreemde bijt

Dag lieve allemaal!

't Is weer een poosje geleden... Tijd voor een update. En één en ander over het leven als 'import'. Kan soms grappig zijn, en op zo'n dag als vandaag (ik heb alleen maar een paar oranje sokken...) al helemaal ;-) Wat de update betreft: alles gaat zijn gangetje. Hier de lange versie:

Leonie en ik hebben inmiddels een bezoek gebracht aan het poppentheater. De voorstelling heette 'de verjaardag van de kale leeuw' en bleek voor sommige kleintjes doodeng. Maar vermaken konden ze zich ook, prachtig! De mevrouw in de garderobe vermaakte zich ook nogal met de komst van de 'inostranki' (dat zijn wij dus). We moesten en zouden iets in het gastenboek schrijven en we mochten niet weg voor ze ons een vlaggetje van Rusland had gegeven. Als je buitenlands bent moet je veel ontvangen, is hier de regel denk ik.

Vorig weekend hebben we met het theater ons project Pamjat' (herinnering) uitgevoerd. Ofwel: met een paar marshroetka's naar de oude stadsbegraafplaats om daar de boel op te ruimen. Hard nodig, maar als we Anatoli mogen geloven was het tijdens het eerste jaar dat ze Pamjat' deden honderd keer erger. Anatoli's langetermijnoplossing zou inhouden dat de gemeente een budget 'creëert' en het terrein weer, zoals in de dagen dat het nog actief gebruikt werd, zou onderhouden. Ik stel echter voor dat iemand die Russen vertelt dat ze 1. echte bloemen op graven leggen in plaats van die lelijke plastieken met ijzerdraad in de steeltjes, en 2. de flessen wodka, die ze met inhoud naar de begraafplaats hebben kunnen slepen, leeg weer mee terug nemen. Zou makkelijk moeten zijn. Ik zou me maar vervelen, zullen we maar denken...

Er was natuurlijk pers aanwezig, en ik las op internet een artikel over het hele gebeuren. En wat denk je dat de kop was? 'Buitenlandse burgers hielpen mee met het opruimen van de oude stadsbegraafplaats'. We waren dan ook goed vertegenwoordigd. We hadden toevallig een couchsurfer over de vloer die niet te beroerd was om te helpen, en sinds een paar weken woont hier ook Katja uit Praag. Anatoli doopte ons het 'vreemdelingenlegioen' :-)

Aude, onze couchsurfer, mocht ook fijn de 'buitenlanderbehandeling' ondergaan. Tanja, door ons ook wel the crazy church lady genoemd, dacht dat deze jonge, maar toch volwassen meid, ontzettend blij zou worden van een enorm roze pluchen konijn. Ik en Leonie hadden ook al een knuffel (ook pluchen!) gekregen en ik heb de dag daarna plechtig beloofd dat ik een zekere egel aan Katja zou geven en een ander konijn aan Anna. Tanja is heel lief, maar ook vreselijk wereldvreemd en erg vermoeiend... Maar goed, in het weeshuis zijn ze vast blij met die beesten.

In het theater gaat alles door, een beetje langer dan we gehoopt hadden. Maar het gaat vooruit! Gisteren is het rookalarmsysteem getest. Nou, dat werkt hoor. Tuuuuuut! Inmiddels is er zelfs een voorstelling gepland in juni, maar hopelijk gaan de deuren in mei al open. Je weet het echter nooit in Rusland! Er waren ook dat soort plannen voor maart en april...

Russen hebben echter ook geen hoge verwachtingen van hun eigen land. Komt een vrouw bij de tandarts (ik dus). Tja, vulling eruit, dus dan moet je wel. Mevrouw de tandendokter was reuzelief en uiteraard, hoe kan het anders, vond het maar wat speciaal om in zo'n Nederlandse mond te kijken. Haar twee meekijkstudenten niet veel minder. Ze vroeg wat voor materiaal ik wilde (goud!), die vraag heb ik maar door Natasja, mijn coördinator hier, laten beantwoorden. Toen liet de tandarts me het flesje zien: 'made in Germany'. Nee hoor, ze zou mij toch niet opzadelen met Russische rotzooi, kom nou!

Na de betaling bleek de kassa niet te werken. Geen bon dus. Zegt ze, dat geeft niet hoor, want als je terugkomt omdat er iets niet goed is, herkennen we je toch wel. Nederlandse patiënten zien we hier niet elke dag. Tja, dat geloof ik best, maar de verzekering! Hoewel ze hier een kies vullen voor pakweg 12 euro, dat kan uit he? Toen maar gewacht en mijn bonnetje gekregen. BonneTJE, ja, zo'n heel klein ding dat je ook in de kleine winkeltjes hier krijgt. Ben benieuwd wat de verzekering daarover te denken heeft. Maar ik kan weer koud water drinken zonder akelige steken, heerlijk.

Op weg naar de tandarts was ik trouwens nog half verdwaald, stond bij de verkeerde halte te wachten, waarop een meneer mij op weg hielp en met me meeliep naar de juiste halte. Of ik uit de Baltische staten kwam. Ik heb het eerder gehoord en het is mijn 'voorkeursnationaliteit'. Dat ik als buitenlander herkend word is natuurlijk niet gek, maar als je me dan aanziet voor een burger uit de voormalige Sovjetunie ben je net mijn nieuwe beste vriend geworden ;-)

Mama: jep, dat laten toeristen achter, maar het wordt ook gedumpt door hotels enzo, omdat dat makkelijker is... Mijn schaap? Goh, nee, die ligt al sinds februari in de kast. Als je van -40 komt is -30 zo zacht, dan heb je hem niet meer nodig. Kom je van de andere kant wil je hem al aan bij -15, gek he?

Papa: het was op één punt, maar daar zijn er dan wel weer meerdere van. Op zich snap ik best dat er rotzooi ligt op die plaatsen waar de vuilniswagen niet kan komen (op zo'n plek hebben we ons zomerproject), maar zo aan de weg, ja, das raar.

Yolanda: hier lachen we om Loch Ness ;-)

Els: toch gelukt! Nou ja, geen Skype, maar toch. Hoop dat het met het beter worden ook gelukt is!

Trees: ik ga, nu dan echt denk ik, ergens na 9 mei naar Severobaikalsk voor een dag of 2-3, wat me ook langs Irkutsk brengt. Hoera! Volgens Colin Thubron is Irkutsk hemel op aarde, esthetisch gezien, maar dan alleen na een lang verblijf in Siberië, haha. Overigens denk ik dat het oliebeest misschien ook wel veel te diep leeft om van zuurstof te leven. Hebben we een kenner in de zaal?

Es: ik doe mijn best wat de foto's van die rare creaturen betreft. Ben zelf ook reuze benieuwd. Het meer zal wel snel beginnen te ontdooien, onze rivier is al bijna ijsvrij. Maar in het noorden, onder andere dus bij Severobaikalsk, moeten ze tot juni (!) wachten tot het ijs weg is...

Michiel: heb een nieuwe camera! Mijn oude camera is alleen nog niet het raam uitgevlogen omdat ik mijn nieuwe nooit wil gaan blootstellen aan -40 en ik niet kan beloven dat ik me nooit meer in die condities ga bevinden... Met die camera dus niet zo goed, maar ben ohzo blij met mijn nieuwe! De foto's uit het theater zijn weer van mezelf. En wat wereldzeeën betreft: had er helemaal niet bij stil gestaan, maar het blijkt dat het aantal wereldzeeën varieert. 't Is maar net of je onderscheid maakt tussen noord en zuid en of je de zee rondom de polen als wereldzee ziet.

Tom en Mieke: tja, je kunt het meisje wel uit Tilburg halen, maar Tilburg haal je toch niet zo gemakkelijk uit het meisje!

Heel veel plezier gewenst vandaag, doe Trix de groeten van me en Anke gefeliciteerd!

Liefs,
Celine