Groener gras...

Dag lieve allen!

Ik ben ingeburgerd! Niet als Russin, maar als treinreiziger. Jaja, naar en van Severobaikalsk vier nachten in de trein doorgebracht en echt heerlijk geslapen! Maar goed, dat is voor julie verder niet zo interessant.

Lopen we nietsvermoedend rond in Irkutsk, de tijd tussen beide treinen te doden en het verborgen Parijs te zoeken, komen we uit ons eettentje, druppels op de kop! Nou ja zeg! Eerst was het nog leuk, wat ruikt dat lekker enzo, maar al gauw had ik het wel weer gezien. Dat had ik nou niet gemist, regen!

Verder kon Irkutsk – zeker in natte staat – ons niet heel erg boeien, moet ik toegeven. Maar goed, volgende keer kijken we even in de reisgids, waar moet je heen in Irkutsk?

Severobaikalsk: niets ernstigs, gewoon noordelijk (=sever in het Russisch) gelegen aan het Baikalmeer. Op mijn vraag of daar nog sneeuw zou liggen hadden mensen in Ulan-Ude gezegd, ja natuurlijk, het is nog maar mei! Maar niets hoor. Het was iets frisser dan in Ulan-Ude, maar van winter kon je echt niet meer spreken.

We werden groots onthaald door Vadim, die ons uitgenodigd had. We hadden niet echt een heel duidelijk idee waarom we daar nodig waren, maar het werd snel duidelijk. In Severobaikalsk wil men, dat is Vadim, net zo'n zomerkamp organiseren als het theater doet. De kust opruimen dus. Maar dat was niet waarom we gekomen waren! Vadim had op dat moment geen werk en wilde als 'hulpje' van de burgemeester aan de slag. Wij waren er om indruk te maken op de laatstgenoemde! Vadim zei het zelf zo: dan kan de burgemeester zien dat ik belangrijk ben, omdat ik buitenlanders ken...

Buiten het feit dat het op mij een beetje vreemd overkwam dat ik daar iemands CV-wapenfeitje aan het zijn was, hebben we ons af en toe lichtelijk geërgerd aan Vadims gedrag. Tijdens vlekkeloos verlopende gesprekken met wie dan ook brak hij in om onze gesprekspartner te vertellen dat hij/zij vooral langzaam moest spreken, anders zouden wij er natuurlijk niets van snappen. Dankjewel hoor!

Er waren meer van die dingetjes, maar we willen niet klagen! Het was ook een geweldige week waarin we voor het eerst in een echte Russische banja zijn geweest (dat betekent inclusief pak rammel met berkentakken!), prachtige natuur hebben gezien en uiteraard het Baikalmeer. Prachtig, nog bevroren maar de heuvels er omheen groen!

Op de terugweg stapten we over in Tajshet , wat ik niet had zien aankomen. Ik had er nog nooit van gehoord en we hadden geen flauw idee wat daar te beleven zou zijn. Maar we hadden acht uur de tijd om daar achter te komen... Eerst de stad uitgelopen en door de velden gelopen. Toen op het station gevraagd of er niet ergens een museum was. Wij daarheen, maar hadden moeite het te vinden. We vroegen het twee dames, die vertelden dat er geen museum was, 'want dit is een dorp' en vervolgens natuurlijk vroegen waar we vandaan kwamen. En direct daarna: ben je getrouwd, hoe oud, heb je een vriendje? Die vragen zijn we wel gewend, maar ik geloof dat deze dames toch wel het snelheidsrecord hebben verbeterd!

Museum toch gevonden, maar dat was natuurlijk dicht. Ach, we hadden geprobeerd ons cultureel verantwoordelijk te gedragen, maar het mocht niet zijn. De rest van de tijd dus maar besteed bij de sjasliektent van een ontzettend vrolijke Tadzjiek, reuze gezellig. Af en toe kwamen nieuwsgierige mensen ons exoten van dichtbij bekijken. Later gelezen dat Tajshet het officiële beginpunt is van de legendarische BAM, ofwel Baikal-Amoersk Spoorlijn. Ook gelezen dat er geen enkele reden denkbaar is om er uit te stappen, aangezien je ook in Krasnojarsk op de BAM kan stappen. Ik lachte me dood. Ik zou ze moeten schrijven dat die vrolijke Tadzjiek reden genoeg is! Maar goed, als iedereen de Lonely Planet gebruikt is het begrijpelijk dat we bekijks trokken!

Tijdens onze afwezigheid heeft iemand in Ulan-Ude de dorre bomen voorzien van prachtig groene puntjes aan de takken. 't Is een reuze vrolijk en zeer welkom gezicht! Die 'green rolling hills surrounding the city' die de Lonely Planet me beloofd had zijn dan toch tevoorschijn gekomen! En de zomer is echt begonnen: heb mijn spijkerbroek afgeknipt en factor 30 ingeslagen, want we hebben zonnig weer met temperaturen rond 30 graden. Dag winter!

In onze afwezigheid is ook het kvasseizoen geopend! Kvas is de nationale frisdrank in Rusland, gemaakt van Russisch zwart brood en een hoop hocus pocus en magie. Het wordt op iedere straathoek voor een prikkie verkocht, recht uit een enorm mobiel fust in bekers of flessen. Als je eens in een Russische winkel bent, probeer het beslist!

De zon heeft ook het tuinierseizoen ingeluid. Ben nu bijna iedere dag in de tuin aan het werk. Eerst sierstenen wassen (tip: neem nooit witte sierstenen. Het wassen van de krengen heeft maar één voordeel: je doet het buiten), spitten en sproeien (uitleg van Anatoli: je zet de boel klaar, zet de kraan aan, rookt een sigaretje, verplaatst handel, drinkt een bakkie thee, en zo ga je twee uur door en zegt iedereen dat je hard aan het werk bent ;-))

Yolanda: haha, die foto's getuigen vooral van Russische behulpzaamheid. Bator is ervoor bij Slava in de nek geklommen en de foto's zijn het resultaat. Andere foto's zijn van voordat de parade begonnen was, het oninteressante gedeelte.
Over de halte: Leonie was een paar dagen eerder dan ik aangekomen en had zich al laten informeren, handig he?

Es: martini olives? Was dat? Bij ons kun je kiezen uit heel veel soorten bier en heel veel soorten wodka. Succes met vinden van nieuw onderkomen, hou me op de hoogte!

Els: Venetië, Turkije en toen werd het toch Corfu... Was het leuk? Theater: z'n gangetje, nog altijd bedolven onder een dikke laag stof en iedere maand zweert men dat we de volgende maand open zijn. Op het moment hoop ik alleen maar dat het nog open gaat voordat ik naar huis moet... Anatoli is wel een stuk vrolijker, want er mag weer in de tuin gewerkt worden!

Lau: sorry, van een zakoesotsjnaja vooralsnog geen foto's. Wie weet binnenkort, zal aan je denken. Maar met dit weer zoek ik liever een barbecue op dan een kelder!

Gerben: en jij gaat ook weer mooie verhalen vertellen, toch? Ik voel me een beetje wereldvreemd in vergelijking met jou, haha. Veel succes met visa en je reis!

Papa: wat doen die kleintjes überhaupt in een militaire parade?
En kijk eens of je op GE kunt zien hoe je vanaf centraal Severobaikalsk aan het Baikalmeer komt. Vadim vond het geen goed idee als we daar alleen heen zouden gaan, want we zouden verdwalen. Mocht je er ooit zijn, hier een beschrijving: je hebt het centrum, dan het station met een lange voetbrug, die ga je over en dan moet je je zwemvleugeltjes gaan opblazen. Niet te missen, zucht!

Trees: een borsjtrecept heb ik ook gewoon van internet geplukt, moet ik toegeven, maar heb wel van iemand in Severobaikalsk een recept gekregen voor Russische 'pirozhok'. Komt neer op universeel deeg waar kan alles in zitten; vis, vlees, kool of zoetigheid. Recept op verzoek, maar pas nadat ik het uitgeprobeerd heb, haha. Verder hoop ik binnenkort uit te vogelen hoe je zelf kvas maakt, dat lijkt me spannend. Niet nuttig, want als je geen kvas kan vinden kun je waarschijnlijk ook het juiste brood niet vinden, haha.

Mama: ik heb een foto gestolen van Leonie die ze gemaakt heeft in een marshroetka, maar die was niet zo vol, dus niet zo spannend, helaas.
Eet smakelijk met de eitjes! ;-)

Thea: ik was ook nogal verbaasd over de reactievolgorde dit keer! En inderdaad, het spoor loopt absoluut niet langs de oever, Tajshet ligt een heel eind in de richting van Krasnojarsk en bovendien gaan Russische treinen gemiddeld 60 km/uur...

Geniet van de zon, doe ik ook!

Celine