Griezelen: Dia de los Muertos
Door: Celientje
Blijf op de hoogte en volg Celine
28 Oktober 2011 | Verenigde Staten, San Diego
Trick or treat!
Even oefenen hoor. Het komt dichterbij... Maandagavond griezelen met Georgia. Ik weet nog niet wat we gaan doen, maar Halloween zal min of meer gevierd worden! Ik ben al een eindje op weg. Dinsdagavond hebben we met een hoop vrienden van Deborah pompoenen uitgehold en gesneden. Met wisselend resultaat, maar ach. Beginnersgeluk ;-)
Ik ben inmiddels in Phoenix, maar ik heb er nog niets van gezien en het kan best zijn dat dat zo blijft. Morgen gaan Georgia en ik naar de Grand Canyon! Ik zie er enorm naar uit, omdat het natuurlijk de Grand Canyon is, maar ook omdat mijn vorige National Park een beetje in het water is gevallen.
Vorig weekend zou ik naar Joshua Tree National Park, weet je nog? Nou, die vogel ging dus niet op. Californische regels omtrent auto's huren zijn iets anders dan in Colorado. Eerst was mijn (gebrek aan) paspoort een probleem. Die had ik op de boot laten liggen, en aangezien Deborah en Brian weg waren... Maar okee, een scan mocht ook. Laptop tevoorschijn gehaald, paspoort laten zien, ik mocht door naar de volgende ronde. Het leek haast Rusland wel, wat ze allemaal wilden weten! Onder andere wanneer ik weg zou vliegen uit San Diego. Niet. Dus. Ook nog te passeren met aanvullende informatie. Derde ronde. Deposit by credit card please! En daar stokte de boel. Tuurlijk, ik heb een creditcard. Daar ben ik ondertussen zo aan gewend dat ik hem overal voor gebruik (als ik 2 dollar moet betalen voor iedere keer dat ik contant geld uit de muur trek, doe mij die creditcard dan maar!). Ofwel, niet genoeg credit over voor de borg. Jammer maar helaas, geen wasmachine laat staan een auto.
Volgens mij en anderen is Joshua Tree niet het hoogtepunt der National Parks, dus dat scheelt weer. Weer naar Heather en Megan getogen. Dat zijn vriendinnen van Deborah, met wie ik een paar dagen in Dublin heb rondgehangen na ons Midden-Oosten avontuur. Vrijdagavond had ik al bij hun en hun huisgenootje Marah gelogeerd. Prima weekend met de meiden gehad. Onder andere Poh (volgens mij spel je het zo, maar weet het niet zeker) gegeten. Dat was nieuw; niet thuis eten en toch geen burger/pizza/burito. Blijft een obsessie van me he, dat eten. Poh is ongeveer: bouillon, vlees, noodles, tauge (nadat ik het Engelse 'sprouts' had gehoord duurde het minstens een half uur voordat ik weer wist hoe dat spul in het Nederlands heet), basilicum en eventueel hete saus. Dit in een kom, met een setje stokjes: succes!
Wat eten betreft kan ik niet wachten tot ik in 'the South' ben: catfish, gumbo, jambalaya! Yes please, I'll try them all! Maar voor alles is een tijd, en nu is de beurt aan Arizona. Vanochtend om 7 uur ben ik hier aangekomen en voor we het wisten was het alweer tijd voor Georgia om te gaan werken. Dat was om 3 uur 's middags en het enige wat we gedaan hebben is koffie gedronken, geluncht en gekletst. Door dat geklets zelfs ontbijt vergeten, en dat is vreemd, voor mijn doen. Ofwel: good ol' Vladivostok days.
Ik ben ook weer in een kattenhuis, heerlijk. San Francisco en San Diego waren katvrij, maar dat wordt hier ruimschoots goedgemaakt. Georgia en haar vriend Sean hebben twee katten: Esmay, een klein zwart katje, en MJ, en enorme uit de kluiten gewassen rode kater zonder staart. Iedereen die dacht dat de 6 kilo's van Joeri veel waren, deze ontzettend aandoenlijke obesitaspatient weegt 10 kg. Geen geintje. 10 kilo kat, that's a whole lotta lovin'! Geweldig beest. Als hij niet zo zwaar was en het Georgia niet zoveel verdriet zou doen kwam hij mee naar Nederland. Maar ja. Hij is wel zo zwaar. 10 kilo kat, ongelooflijk.
Dat was de update weer een beetje. Ondertussen hoor en lees ik over allerlei Amerikaanse bestemmingen waar ik nog heen zou moeten of willen. Ik vrees dus dat dit niet de laatste keer is dat ik hier ben. San Francisco was te kort, ik vraag me af of ik aan Savannah toekom, Montana heb ik brutaal overgeslagen, over Boston heb ik zelfs nauwelijks nagedacht en ik ben bang dat ik Texas niet genoeg recht kan doen, om over New Mexico nog maar te spreken. The South zal waarschijnlijk beperkt blijven tot New Orleans en Atlanta en de Oostkust, tja, de Oostkust. So many things, so little time. Great Lakes? Oh ja, ik heb Michigan gezien. Een beetje. Om moedeloos van te worden toch? En nou niet zeggen dat het een luxeprobleem betreft, dat is gewoon de kift ;-)
Tante Toos: alsof we op familieuitbreiding zitten te wachten, haha! En ik doe menne oge dicht omdak al die praacht en praal nie aan kan. Zucht, Tilburgs is nog veel moeilijker als je het schrijven moet!
Monique: moet je eens proberen zonder de foto’s! San Francisco is inderdaad een een aanrader. Doe je voorzichtig met gas?
Papa: groetjes terug van Deborah!
Thea: die room with a view kwam vooral met geluid. De gevangenen konden het feestgedruis uit de stad horen, zo dichtbij is het, maar kennelijk toch niet te zwemmen.
Mama: tja, zoals gezegd, Joshua Tree niet in geweest. Maar ook Grand Canyon National Park kom ik wel weer uit hoor, ik ben in de kundige handen van Georgia!
Es: oh, kun je voor mij in december een tafeltje reserveren voor de pancakes van Marco?
Michiel: ja echt speciaal voor jou. De pepernoten waren zelfs al op, maar gelukkig is er nog Halloweensnoep :)
P.S. Iemand vroeg wat me opviel aan Amerika. En omdat ik altijd de verkeerde dingen herinner op onhandige tijdstippen kwam ik niet veel verder dan de verkeersborden. Hier gebruiken ze ontzettend veel taal in plaats van pictogrammen. En dan afgekort, ontzettend lelijk. Neem deze: 'peds xing'. Daar moet je toch over nadenken? Doe mij dan maar zo'n kinderlokker!
P.S.2 In de tijd dat ik dit schrijf is het pikkedonker geworden en het is nog geen 7 uur. Niet zo raar, denk je, gebeurt bij ons ook. Maar dan is het geen 30 graden geweest die dag!
Tot de volgende keer!
Celine
Even oefenen hoor. Het komt dichterbij... Maandagavond griezelen met Georgia. Ik weet nog niet wat we gaan doen, maar Halloween zal min of meer gevierd worden! Ik ben al een eindje op weg. Dinsdagavond hebben we met een hoop vrienden van Deborah pompoenen uitgehold en gesneden. Met wisselend resultaat, maar ach. Beginnersgeluk ;-)
Ik ben inmiddels in Phoenix, maar ik heb er nog niets van gezien en het kan best zijn dat dat zo blijft. Morgen gaan Georgia en ik naar de Grand Canyon! Ik zie er enorm naar uit, omdat het natuurlijk de Grand Canyon is, maar ook omdat mijn vorige National Park een beetje in het water is gevallen.
Vorig weekend zou ik naar Joshua Tree National Park, weet je nog? Nou, die vogel ging dus niet op. Californische regels omtrent auto's huren zijn iets anders dan in Colorado. Eerst was mijn (gebrek aan) paspoort een probleem. Die had ik op de boot laten liggen, en aangezien Deborah en Brian weg waren... Maar okee, een scan mocht ook. Laptop tevoorschijn gehaald, paspoort laten zien, ik mocht door naar de volgende ronde. Het leek haast Rusland wel, wat ze allemaal wilden weten! Onder andere wanneer ik weg zou vliegen uit San Diego. Niet. Dus. Ook nog te passeren met aanvullende informatie. Derde ronde. Deposit by credit card please! En daar stokte de boel. Tuurlijk, ik heb een creditcard. Daar ben ik ondertussen zo aan gewend dat ik hem overal voor gebruik (als ik 2 dollar moet betalen voor iedere keer dat ik contant geld uit de muur trek, doe mij die creditcard dan maar!). Ofwel, niet genoeg credit over voor de borg. Jammer maar helaas, geen wasmachine laat staan een auto.
Volgens mij en anderen is Joshua Tree niet het hoogtepunt der National Parks, dus dat scheelt weer. Weer naar Heather en Megan getogen. Dat zijn vriendinnen van Deborah, met wie ik een paar dagen in Dublin heb rondgehangen na ons Midden-Oosten avontuur. Vrijdagavond had ik al bij hun en hun huisgenootje Marah gelogeerd. Prima weekend met de meiden gehad. Onder andere Poh (volgens mij spel je het zo, maar weet het niet zeker) gegeten. Dat was nieuw; niet thuis eten en toch geen burger/pizza/burito. Blijft een obsessie van me he, dat eten. Poh is ongeveer: bouillon, vlees, noodles, tauge (nadat ik het Engelse 'sprouts' had gehoord duurde het minstens een half uur voordat ik weer wist hoe dat spul in het Nederlands heet), basilicum en eventueel hete saus. Dit in een kom, met een setje stokjes: succes!
Wat eten betreft kan ik niet wachten tot ik in 'the South' ben: catfish, gumbo, jambalaya! Yes please, I'll try them all! Maar voor alles is een tijd, en nu is de beurt aan Arizona. Vanochtend om 7 uur ben ik hier aangekomen en voor we het wisten was het alweer tijd voor Georgia om te gaan werken. Dat was om 3 uur 's middags en het enige wat we gedaan hebben is koffie gedronken, geluncht en gekletst. Door dat geklets zelfs ontbijt vergeten, en dat is vreemd, voor mijn doen. Ofwel: good ol' Vladivostok days.
Ik ben ook weer in een kattenhuis, heerlijk. San Francisco en San Diego waren katvrij, maar dat wordt hier ruimschoots goedgemaakt. Georgia en haar vriend Sean hebben twee katten: Esmay, een klein zwart katje, en MJ, en enorme uit de kluiten gewassen rode kater zonder staart. Iedereen die dacht dat de 6 kilo's van Joeri veel waren, deze ontzettend aandoenlijke obesitaspatient weegt 10 kg. Geen geintje. 10 kilo kat, that's a whole lotta lovin'! Geweldig beest. Als hij niet zo zwaar was en het Georgia niet zoveel verdriet zou doen kwam hij mee naar Nederland. Maar ja. Hij is wel zo zwaar. 10 kilo kat, ongelooflijk.
Dat was de update weer een beetje. Ondertussen hoor en lees ik over allerlei Amerikaanse bestemmingen waar ik nog heen zou moeten of willen. Ik vrees dus dat dit niet de laatste keer is dat ik hier ben. San Francisco was te kort, ik vraag me af of ik aan Savannah toekom, Montana heb ik brutaal overgeslagen, over Boston heb ik zelfs nauwelijks nagedacht en ik ben bang dat ik Texas niet genoeg recht kan doen, om over New Mexico nog maar te spreken. The South zal waarschijnlijk beperkt blijven tot New Orleans en Atlanta en de Oostkust, tja, de Oostkust. So many things, so little time. Great Lakes? Oh ja, ik heb Michigan gezien. Een beetje. Om moedeloos van te worden toch? En nou niet zeggen dat het een luxeprobleem betreft, dat is gewoon de kift ;-)
Tante Toos: alsof we op familieuitbreiding zitten te wachten, haha! En ik doe menne oge dicht omdak al die praacht en praal nie aan kan. Zucht, Tilburgs is nog veel moeilijker als je het schrijven moet!
Monique: moet je eens proberen zonder de foto’s! San Francisco is inderdaad een een aanrader. Doe je voorzichtig met gas?
Papa: groetjes terug van Deborah!
Thea: die room with a view kwam vooral met geluid. De gevangenen konden het feestgedruis uit de stad horen, zo dichtbij is het, maar kennelijk toch niet te zwemmen.
Mama: tja, zoals gezegd, Joshua Tree niet in geweest. Maar ook Grand Canyon National Park kom ik wel weer uit hoor, ik ben in de kundige handen van Georgia!
Es: oh, kun je voor mij in december een tafeltje reserveren voor de pancakes van Marco?
Michiel: ja echt speciaal voor jou. De pepernoten waren zelfs al op, maar gelukkig is er nog Halloweensnoep :)
P.S. Iemand vroeg wat me opviel aan Amerika. En omdat ik altijd de verkeerde dingen herinner op onhandige tijdstippen kwam ik niet veel verder dan de verkeersborden. Hier gebruiken ze ontzettend veel taal in plaats van pictogrammen. En dan afgekort, ontzettend lelijk. Neem deze: 'peds xing'. Daar moet je toch over nadenken? Doe mij dan maar zo'n kinderlokker!
P.S.2 In de tijd dat ik dit schrijf is het pikkedonker geworden en het is nog geen 7 uur. Niet zo raar, denk je, gebeurt bij ons ook. Maar dan is het geen 30 graden geweest die dag!
Tot de volgende keer!
Celine
-
29 Oktober 2011 - 09:32
Yvonne:
Ha Celine,
ongelooflijk, zoals jij door de VS heengaat! De Grand Canyon lijkt ook mij adembenemend, dat wordt puur genieten!
Dag Celine, veel plezier verder en tot je volgende bericht.
Groeten, Peter en Yvonne. -
29 Oktober 2011 - 10:36
Tante Toos:
Wat een plaatjes weer en da allemaal mee dè wergwerpcamaraatje van jou.Lang woord hoor.Kreeg `t bijna nie uit mijn str......Celien gij moet eens proberen om 48 uur in 24 uur te stoppen. Ge komt tijd te kort en daar moet ook nog eens bij gegeten en gedronken worden.Moeilijk leven.Kun je hier nog wel wennen? Gr. -
29 Oktober 2011 - 12:19
Thea:
Celine ik sluit me geheel bij je tante Toos aan!
Wat betreft die lekkere maaltijdsoep: je kan het ook zo spellen dat je het echt niet meer hoeft! -
29 Oktober 2011 - 13:45
Tom En Mieke:
En dan heb je nog niet de maagdelijke stranden van West Amerika (tegen Canada aan) gezien. Een paradijs!
Maar ja alles wat je wel ziet, is mooi meegenomen. (Neem niet te veel mee). -
29 Oktober 2011 - 17:03
Leo:
Het leven bestaat uit keuzes he...
Ik heb net vanmorgen op de radio gehoord dat je een extraatje beter aan een activiteit (broadwaymusical) dan aan goederen (CD-winkel) kunt uitgeven...
Verder heb je me nu kwijtgespeeld met een nerveuze plant. Die snap ik niet...
-
30 Oktober 2011 - 11:18
Annet:
neem die kat van 10 kg maar niet mee naar Tilburg, Frodo maakt daar een deurmatje van. Ha,ha.
Knuffel van je moeder. -
31 Oktober 2011 - 09:02
Olga:
Hi Sis,
griezelze vanavond, of heb je het al achter de rug? tja, tijdsverschil, nu de wintertijd is ingegaan weet ik het al helemaal niet meer, trouwens hier lijkt het ook tropisch, met een middagtemperatuur van 18 gr. C.
x -
01 November 2011 - 11:03
Laura:
10 kilo kat, tsja.... onze Ramses begint ook al aardig in de richting te komen. Laatste weging bedroeg 7,5 kilo. En dan heeft ie nog niet eens een hangbuik.
Waar ik ook benieuwd naar was: welke pompoen was nu eigenlijk van jou? Ik vind ze er allemaal wel mooi uitzien eigenlijk, al heb ik het natuurlijk ook nog nooit gedaan. Dit jaar wel vrij uitgebreid gehalloweend: met een groep hardlopers 10 km verkleed en gillend door het centrum van Amsterdam gerend (incl. DJ met spookmuziek op bakfiets). Mijn kostuum (skelet) bleek niet bijzonder origineel, maar de harige spin die ik aan een draadje had gehangen en in het gezicht wierp van nietsvermoedende toeristen, was bijzonder geliefd. Wellicht had je de foto's/filmpjes al voorbij zien komen op facebook. Toch weegt niks op tegen een echte Amerikaanse halloween denk ik.
Hoeveel weken nog te gaan daar? Het mag dan wel een groot land zijn, voor mijn gevoel heb je er ook al verschrikkelijk veel van gezien in een paar weken tijd. -
01 November 2011 - 18:14
Trees:
Ha Celine,
Je red je er aardig uit , maar toch een kleine bijscholing: een plant is - inderdaad - een plant, je nerveuze plant lijkt een kroton en de fluorescerende plant een bladbegonia, Vleesetende planten eten geen mensen maar alleen vliegjes, spinnen, e.a. insecten dus don't worry als je er weer een tegen komt. Je steekt toch zeker so wie so geen vingertje in welke plant dan ook?
Krijgen we ook nog een foto van Esmay en MJ? Ik neem aan dat het laatste staat voor Mighty Jack o.i.d?
Enne, is catfish cat of fish? School me bij. Geniet verder en laat ons alles weten, since privacy is a minor problem, wasn't it? Groetjes, liefs, Trees
PS. Op die foto van het strand bij La Jolla, is dat een geerodeerde steen of een wonderlijke zand- of zoutverstuiving?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
